عکاس خوبی نیستم به بزرگی خودتون ببخشید ?
از آخرین باری که اومدم مشهد سه سالی میگذشت داشتم دیوونه می‌شدم عجیب دلم هوای حرم کرده بود از طرفی هم هر کاری می‌کردم که بیام زیارت برنامه‌هام جور نمی‌شد یا مسئله‌های دیگه پیش میومد که مجبور می‌شدم هزینه‌ی سفرم رو خرج کنم ?
با همین حال و احوال رسیدیم به محرم و اربعین کلی نذر و نیاز کردم که برم کربلا ولی...
امام حسین(ع) ردمون کرد و نشد که برم همه‌ی اینا گذشت و منم انگار نای ادامه دادن نداشتم که یه شب یکی از بچه‌های دانشگاه زنگ زد از طرف نهاد رهبری انتخاب شدیم که بریم مشهد
خیلی یهویی شد به معنای واقعی کلمه دلم پرواز کرد انگاری خود آقا اومد گفت می‌تونی بیای...
واقعا باورم نمی‌شد با خودم می‌گفتم نمیشه همینجوری که تا وقتی که اومدم توی حرم چشمم خورد به ضریح??
خدایا خودت این اتفاق‌های اخیر رو بخیر بگذرون ? خودت بهتر می‌دونی مردم چه سختی‌هایی دارن می‌کشن
