داشتم کتابی رو میخوندم به یه بخشی رسیدم که میگفت وقتی با یه شکست مواجه شدی خودتو سرزنش نکن چون نه تنها باعث ایجاد انگیزه نمیشه بلکه بیشتر بهت احساس بی لیاقتی و نقص و حقارت دست میده بعدش یه تمرینی قرار داشت که میگفت
فردی رو درنظر بگیر که برات عزیزه و دچار یک شکستی شده چه برخوردی با او میکنی؟ چرا به او احترام میگذاری؟ و برای بازگشت دوباره او به مسیر چه کمکی میکنی ؟
یکی از دوستامو که برام عزیزه و تا حدود زیادی بهم شبیهیم رو در نظر گرفتم و این مکالمه رو باهاش شروع کردم :
میدونم به خودت یه قولی دادی و تصمیم گرفتی انجامش بدی ولی زیر قولت زدی و این باعث شد که به خودت بی اعتماد باشی و فکر کنی لیاقتشو نداری یا اینکه از پسش بر نمیای فکر کنی تو استعدادشو نداری ولی میدونی چی مهمه اینکه تو مسیرتو باور داری اینکه تو نیت انجام این کارو داری تو بجای اینکه بخوای وقتتو با چیزای دیگه تلف کن تصمیم گرفتی رو مسیرت تمرکز کنی درسته الان کمی درمانده ای اما باید حلش کنی اصلا میدونی چیه بزرگترین چیزی که باید بهت انگیزه بده همین داشتن هدفه هم سن و سالاتو ببین که هیج هدفی ندارن هیچ ایده ای واسه ایندشون ندارن چون اصلا نمیدونن قراره چی باشه و هیج تلاشی واسش نمیکنن ولی تو یه موهبتی داری تو یه هدف داری که انتخاب خودت بوده میدونم بعضی وقتا سخت میشه اما میدونی بزار چی انگیزه و سوخت ادامه راهت باشه چشماتو ببند ببین چند نفر تو رو میشناسن ادمایی که بهشون فکر کردی فقط کساییه که تو میدونی ولی کلی ادم دیگه هستن که تو رو میشناسن و درموردت حرف میزنن حتی بدون اینکه تو هم بشناسیشون بین این آدما کسایی هستن که گفتن تونمیتونی به اون هدفت برسی ولی یسریا هم هستن که جلو اونا وایسادن و گفتن که تو میتونی اونا بهت افتخار کردن و روت حساب باز کردن خب حالا اون روزیو به یاد بیار که تو به اون هدفه رسیدی چی میشه؟! اره دقیقا اونایی که باورت نداشتن دهنشون باز میمونه و اونایی که باورت داشتن سر بلند میشن به ادمایی فکر کن که تحقیرت کردن و گفتن نمیتونی و تو با موفقیتت همه اونارو ساکت کردی پس تسلیم نشو کم مونده این مسیر راه نجاتته پس بهتره بهش پایبند باشی
(در واقع این ها تموم حرف هاییه که خودم نیاز به شنیدنشون داشتم)
