اگر به یک نفر ابراز علاقه بکنید :
یا اون هم حس مشابه شما داره و یه جورایی به شما جواب مثبت میده که در این صورت رابطه میتونه در بعد زمان جلوتر بره و شاید تو ابعاد دیگه هم گسترش پیدا کنه و اوج بگیره یا عمق پیدا کنه.
یا شاید هم یک آنی بوده و بعدش دیگه تموم میشه.
یا شاید هم تو بعد زمان جلو بره ولی به هر دلیلی عمق پیدا نکنه یا اوج خاصی هم براش پیش نیاد.
یک حالت دیگه هم می تونه عشق یک طرفه باشه. یک نفر از یک نفر دیگه خوشش میاد ولی طرف مقابل کلا حسی نداره. اونوقت یک نفر در زمان متوقف میشه. چون نمیتونه بدون طرف مقابل در طول زمان جلو بره.
جالب هست که برای همه این حالت های وصال یا جدایی، کامیابی یا ناکامی عشقی، تو ادبیات شعری و موسیقیایی پاسخ های زیبایی داده شده.
مثلا اخیراً آهنگ تو که چشمات خیلی قشنگه از مهر نوش برام خیلی جذابیت پیدا کرده. چون به خوبی تاثیر زیبایی چشم رو تو ایجاد یک حس عاشقانه توصیف کرده.
امیدوارم لینک کار کنه!
برای من باور کردنی نبود که اینقدر آدم می تونه تحت تاثیر زیبایی چشمها قرار بگیره.
ولی انگار قاعده دنیایی که در اون زندگی میکنیم رو خوب بلد نبودم. یک قاعده ای از دنیا که فهمیدم اینه که
آدم خیلی ضعیف هست.
زیبایی چشمها می تونه آدم رو مجنون کنه. وقتی هم مجنون بشی از دور خارج میشی چون عقل ت دیگه به درستی فرمون نمیده. این چیزی هست که میشه تو زندگی روزمره هم دید. مثلاً کاهش تمرکز روی کار.
البته دنیا قواعد دیگری هم دارد. از جمله این قاعده قدیمی که میگه
گشنگی نکشیدی که عاشقی از یادت بره. یا عشق کیلویی چنده؟
