وقتی به دوران قبل از دانشگاهم نگاه میکنم به دو شخصیت پی میبرم که یکی شخصی که در لحظه زندگی میکنه دیگری هم در آینده طی میکنه اره آدم هر قدر بزرگ میشه آینده نگر میشه و عامل و محرک این رفتار هم تکامل ذهن و تشخیص سود و زیان می باشد تا میانسالی مبانی این ترازوی سود و زیان بر پایه منفعت مادی استوار هست ولی همانطور که از ذهنیت زندگی در اکنون گذر میکنه و وارد زندگی آینده نگر میشه(ذهنیت سنجش محور) بدین صورت هم غایت این سنجش از مسائل مادی به منافع معنوی تغییر میکنه . پس!!!!! ما همیشه تغییر میکنیم
مسئله ایی که در این فرآیند خیلی آزاردهنده هست عدم آگاهی از این فرآیند می باشد چون که آگاهی از این فرآیند تغییر سه ضلعی موجب اتخاذ تصمیماتی که منجر به انتخاب هایی می شود و این انتخاب ها ولو خیلی کم باعث کنترل و نفوذ در این سیستم می شه
