آدم های کوچک با رویا های بزرگ

آنها خود را بالنی می‌بینند که بر فراز آسمانِ رویاهایشان پرواز می‌کند اما در حقیقت بادکنکِ تولدی هستند که از هلیمِ تعاریف و دستاورد های مختصر خود پر شده‌ و کمی بالا رفته‌اند اما توجه نمی‌کنند که با نخی باریک به وزنه ای کوچک که همان شخصیت محدودشان هست متصل هستند و به آنها اجازه پرواز نمی‌هد و تازه اگر کمی از آنها تعریف کنی می‌ترکند و عقده‌هایشان صدای مهیبی تولید می‌کند.با این وجود به خودشان اجازه می‌هد از همان ارتفاع کمی که دارند دیگران را با زاویه دید بالن نگاه کنند...