کوتاه

روشنی صبح، پشت پرده چشمانم،مهمانی‌ست

برای خواب شب قبل،خوابی که کبوتر خستگی روز را پرواز می‌دهد از بام تنم.

صدای هیاهوی شهر،نوازش می‌کند گوشهایم را

و پنجره‌های ذهنم را باز می‌کنم تا تازه شود هوای افکارم،فقط در این لحظه های کوتاه

در این لحظه های آغازین اندکی آرامش دارم...