این چند روز به شدت درگیر تفکیک خودِخانه دارم از خودِ نویسنده ام بودم!
البته به این نتیجه رسیدم که من به شدت از خودِ نویسنده ام نسبت به خودِ خانه دارم دلگیرم. از اینکه گاهی تا سر حد جنون شوق نوشتن دارد و گاهی هم مثل این چند روزِ اخیر قفلِ قفل می شود و به هر دری که می زنم انگیزه ی نوشتنش نمی آید، دل آزارم!
جای شُکرش باقی ست که همین چند ساعت پیش با دیدن مدرس و هم گروهی ها، شرمنده شد ، کمی به خود آمد و از بحث های رد و بدل شده، باز شور نوشتن گرفت. من هم از فرصت پیش آمده استفاده کردم و به محض اتمام کلاس لبتاب را باز کردم و به تمام نوشته هایی که این چند روز در ذهن ماریای نویسنده زندانی شده بودند و فرصت بیرون آمدن نداشتند، اجازه ی خروج دادم..
۵فروردین ۱۴۰۰
