بر اساس « نردبامِ خطِ انفصالیِ شناخت » ، که توسط افلاطون تشکیل شده است،
هرچه مراحل شناخت را بالاتر ببریم، به حقیقت نزدیک‌تر می‌شویم.
و ادراک هر چیز توسط شخصی که در مرحله‌ی پایین‌تر است، نسبت به فردی که در مرحله‌ی بالاتری از شناخت است، بــســـیـار متفاوت است.
✔️ اما این موضوع توجه من را جلب کرد،
که با قبول این پیشفرض (که خودم قبول دارم) :
« حقیقت زیباست ، و زیبایی حقیقت است. » ،
هرچه بیشتر به حقیقت نزدیک بشویم ، به زیبایی بیشتر نزدیک شده‌ایم.
پس کسی‌که بیشتر می‌داند، و بهره‌ی بیشتری از حکمت، معرفت و آکاهی برده است، و در واقع به مرتبه‌ی بالاتری در نردبام شناخت افلاطونی قرار گرفته است، چون به حقیقت، بیشتر نزدیک شده است، پس به زیبایی نزدیک‌تر است.
و درحالی‌که در کنار دیگران، در همین جهان زندگی می‌کند،
زیبایی بیشتری در تجربه‌ی پدیداری خودش ادراک می‌کند.
پس آنکه بیشتر بداند ، جهان دیگری را در همین جهان تجربه می‌کند.
خَلق در بازار یکسان می‌روند
نیمْ در خُسران و نیمی خسرو اند
مولانا
محمد عرفان نوحه‌خوان ?️?
