عباس شرکایی شاعر امروزی کشور با شعر (سیاوش) شناخته شده است شعر جدید و خوبی را به نام (مادر) ثبت کرده است.
او در این شعرش به ما میگویید که تمام عشق ها یا دروغین هستند ویا اگه دروغین نباشد سرنوشتش نرسیدن است تنها عشقی ک خالصانه و بی چون چرا عاشق ماست مادر است.
(مادر)
حوت زنده بی دریا هرگز نماند
حوت زندگی بی دریا هرگز نداند
او را ز دریا گیری ، زنده نماند
مگر آنکه در کاسه آبی زنده ماند
آری ، می شود گیری از حوت دریا را
چسان گیری از حوت ، یاد دریا را ؟
حیات مه بی مهر یک دروغ است
با هستی مهر ، مه در فروغ است
آری ، مهر را میتوان گرفت از ماه
ولی بی فروغ ماه کی بود ماه؟
شنیدن همه ، عشق لیلی و مجنون
شنیدن ، حکایت شیرین و فرهاد
در قاموس عشق ، شماری نرسیدن
شاید هم رسیدن ، من که ندیدم
میان این همه عشق های کاذب
نیاز است بس یک عشق را لازم
عشقی ک بدانی ، تنها تورا خواهد
عشقی کز برای تو ، تورا خواهد
طوری خواهد ک نگنجد در باور
عشقی است که من گویمش مادر
«عباس شرکایی»
