پس از جراحی، بدن نیازمند زمان و مراقبت ویژه است تا به شرایط قبل بازگردد و عملکرد طبیعی خود را بازیابد. ورزشهای سبک و منظم، علاوه بر کمک به بازیابی قدرت جسمانی، تأثیر بسزایی بر سلامت روان و کاهش اضطراب دارند.
بازتوانی پس از جراحی تنها به بازیابی جسم محدود نمیشود؛ تمرینات مناسب میتوانند به بهبود تعادل، انعطافپذیری و انرژی روزانه کمک کنند و حس کنترل و استقلال را در بیمار تقویت کنند. مطالعه تجربیات دیگر افرادی که همین مسیر را طی کردهاند نیز میتواند انگیزه و اعتماد به نفس بیشتری ایجاد کند.
در afterbreastcancercare.com آمده است که:
"بهترین تمرینها برای نجاتیافتگان از سرطان سینه، تمرینهایی هستند که به بازسازی قدرت، انعطافپذیری و اعتمادبهنفس کمک کنند، بدون آنکه به ناحیه جراحی فشار وارد شود. حرکات کششی آرام برای شانه و بازو، نخستین گام در بازگرداندن دامنه حرکتی طبیعی بدن هستند. پس از آن، تمرینات مقاومتی سبک با کش یا وزنههای بسیار سبک به تقویت عضلات و بهبود جریان لنفاوی کمک میکنند. فعالیتهای هوازی ملایم مانند پیادهروی، شنا و دوچرخهسواری ثابت نیز به افزایش انرژی، کاهش خستگی و حفظ سلامت قلب و عروق مؤثرند. کلید موفقیت در این مرحله، پیشرفت تدریجی، توجه به واکنش بدن و انجام تمرینها زیر نظر پزشک یا فیزیوتراپیست است تا روند بهبود ایمن، متعادل و پایدار باقی بماند."
در زیر یک نمونه از تمرین های بازتوانی این مقاله برای شما عزیزان ترجمه شده است:
"بالا بردن بازو تا سطح شانه
بازوها را به آرامی بالا و پایین ببرید، ۳ تا ۴ بار در روز
به جریان لنف کمک میکند و حرکت بازو را بازمیگرداند"
"نکات مهم برای حرکت ایمن: هنگام بلند کردن بازوها، به جای صاف کردن کامل آنها، کمی خمیدگی در آرنجهای خود حفظ کنید. این خمیدگی ملایم به کاهش فشار بر عضلات و بافتهای در حال بهبود کمک میکند و به شما امکان میدهد حرکت را راحت و ایمن انجام دهید. بازوهای خود را فقط تا زمانی که احساس کشش ملایم و راحتی میکنید بالا ببرید - هرگز تا حد درد بالا نیاورید.
در طول هفته اول پس از جراحی، ایمنتر است که بازوهای خود را به جلو بلند کنید تا به طرفین، زیرا این کار فشار روی ناحیه زیر بغل را کاهش میدهد و از بهبودی مناسب پشتیبانی میکند."
در نهایت، بازتوانی پس از جراحی مسیری تدریجی و کاملاً فردی است که نیاز به صبر، آگاهی و توجه مداوم به واکنشهای بدن دارد. انتخاب تمرینهای مناسب، انجام منظم آنها و پرهیز از شتابزدگی میتواند به بهبود ایمنتر و پایدارتر کمک کند. آنچه بیش از همه اهمیت دارد، این است که فرد بداند در این مسیر تنها نیست؛ دسترسی به اطلاعات معتبر، تجربههای دیگران و راهنماییهای درست میتواند این دوره را قابلتحملتر و حتی امیدبخشتر کند. هر حرکت کوچک و آگاهانه، گامی مؤثر بهسوی بازیابی توان جسمی و آرامش روانی است.
