انسانی که من هستم.

لرزان
همچون موج در هم شکسته
استوار
همچون تخت سنگی در آشوب دریا
همینقدر فاصله...
همینقدر تفاوت...
همینقدر ظرافت...
همینقدر سرسختی...
تنها در یک کالبد.
زیبا نیست؟
انسان بودن را می گویم!