ویرگول برای من حکم حیاط خلوت داره؛ هروقت لبریز میشم(از هرچی) میام تو ویرگول و یه چند کلمه ای مینویسم که یکم خالی شم... بهش میگن تصعید... خوبیش اینه که فضای ویرگول، بِستر یه ارتباط خاصی رو فراهم میکنه. آدم هایی رو میشناسم که اصلا ندیدمشون و حتی اسمشون رو نمیدونم، ولی خب میشناسمشون! با هم حرف میزنیم! درد و دل میکنیم! حتی سعی میکنم شخصیتشون رو برای خودم تحلیل کنم!!! درواقع هیچ یک از مخاطبین ویرگول رو در دنیای واقعی ندیدم تاحالا(به جز یه همکلاسی قدیمی) و این یه نوع ارتباط باحال رو رقم زده... من که خوشم میاد...!
بعدش اینکه دوستان ویرگول، همیشه با بُعد لبریز من مواجه شدن و این خودش یه شناخت ناب رو برای دو طرف ارتباط رقم میزنه... الانم بگم که حسابی لبریزم... از هرکجای خیال...
با من مدارا کنید، بعدها دلتون برای من تنگ خواهد شد...!!!
خسته
خودخواه
بی شکیب
از این جهان فقط همین ها را برایم باقی گذاشته اند
با من مدارا کن!
بعدها...
دلت برایم تنگ خواهد شد...
سیدعلی صالحی
#شاید پست موقت
