دیروز دو تا از دوستای قدیمی م رو دیدم... با یکی شون خیلی صمیمی ام و با اون یکی کمتر... یعنی زیاد همو نمیبینیم ولی وقتی همو میبینیم ارتباط خوبی داریم... همین دوستم چند وقتی بود خونه مجردی گرفته بود و هنوز نرفته بودم پیشش... به هر حال لطفی شد و دیداری تازه کردیم...
میدونستم تو کار هنر و ساز و نقاشی و ایناست، ولی نمیدونسم خونه ش تبدیل به استودیو موسیقی کرده!
جالب بود برام، من فقط سه تار میزنم و اونجا کلی ساز بود که تاحالا امتحان نکرده بودم. در نتیجه طی چند ساعتی که اونجا بودم سازها رو امتحان کردم!!!
پیانو زدم، گیتار، گیتار برقی و هنگ درام
تجربه باحالی بود... به ویژه تلاش من برای نواختن گیتار برقی در دستگاه اصفهان! (اینکاره ها میفهمن چه پارادوکسی ه!!!)
سؤال اساسی پیش روی ما اینه که مرزهای تجربه رو تا کجا میشه دَر نَوَردید؟!
