ایده اولیه ویلا ، ساختن خانه ای به دور از شهر در یک محیط کاملاً سبز و ارگانیک بود
طراحی ویلا در تاریخ معماری غرب جایگاهی ویژه ای داردکه در ایتالیا در دوران باستان، و دوباره در دوران رنسانس، ایده خانه ای دور از شهر ‘ طراحی ویلا ‘ در یک محیط طبیعی، تخیل حامیان و معماران ثروتمند را به خود جلب کرد. در حالی که شکل این سازه‌ها در طول زمان تغییر کرد و مکان آنها به خانه‌های حومه‌ای یا حتی شهری در محیط‌های سرسبز و باغ مانند منتقل شد، اصل طراحی ویلا اصلی بیانی معماری از یک محیط ایده‌آل برای فعالیت‌های آموخته‌شده و عقب‌نشینی معنوی به یک خلوت خانگی از شهر باقی ماند. پس از رنسانس، ویلا فراتر از بافت ایتالیایی به‌عنوان یک فرم معماری احیا شد و دوباره در سراسر اروپای غربی و در سایر نقاط جهان تحت تأثیر فرهنگ اروپایی ظاهر شد .
ایده اولیه طراحی ویلا ، ساختن خانه ای به دور از شهر در یک محیط کاملاً سبز و ارگانیک بود ، بنابراین استفاده از عناصر سبز در طراحی محوطه ویلا نقش بسزایی در تحقق این امر دارد . یک راه خوب برای استفاده از این فضای سبز بکار گیری پنجره های فرانسوی در طراحی ویلا برای مشاهده هرچه بیشتر زیبایی های محوطه است . این امر به کیفیت بصری طراحی ویلای شما می افزاید و به شما آرامش خاصی می دهد .
هنگام طراحی ویلا جدید خود ، باید بدانید که جنبه معماری به طور ذاتی با جنبه طراحی داخلی در هم تنیده است و یکی بدون دیگری ناقص خواهد بود.
1 – ترجیحا از یک طرح نامتقارن استفاده کنید 2 – تأکید شدید بر اشکال هندسی 3 – پنجره های بزرگ 4 – استفاده از مصالح ساختمانی بوم آورد 5 – استقاده ترکیبی از متریال چوب ، سنگ ، آجر
6 مورد مهم در طراحی داخلی ویلا :
1- طراحی یک طبقه یا دو طبقه 2 – استفاده از طراحی پلان باز 3 – بهره گیری از نور فراوان در طراحی داخلی 4 – استفاده از مواد و مصالح طبیعی 5 – استفاده از سیستم های دوستدار طبیعت برای لوله کشی ، گرمایش و تهویه هوا 6 – یک طرح انعطاف پذیر مناسب برای پاسخگویی به نیازهای خانواده
یکی از مهمترین جنبه های هر نوع طراحی داخلی ، چیدمان است. نه تنها ترکیب مکانی یک فضا بلکه گردش و قرارگیری همه عناصر دکوراسیون را نیز تعیین می کند. یک چیدمان مناسب می تواند تعادل بین مبلمان و کارایی مکانی در طراحی داخلی ویلا ایجاد کند.
رنگ و طرح مواد در هر نوع طراحی ویلا به موضوعی که در آن داخلی طراحی شده است بستگی دارد. نکته مهم ایجاد هماهنگی بین سطوح و بافت است به گونه ای که هیچ چیز بیش از حد نامتناسب یا خارج از تعادل نباشد. این تعادل بصری و هماهنگی بین این دو ، مهمترین جنبه هر یکپارچگی موضوعی در چارچوب طراحی داخلی مربوطه است.
نکانی که در طراحی ویلا باید به آنها توجه ویژه ای داشت :
فضاسازی برای تجمع فامیل و آشنایان
در زندگی های پر مشغله امروزی، همه آنقدر مشغول زندگی خود هستند که گاهی خانواده محیط گرم خانواده را فراموش می کنند . هدف اصلی در طراحی ویلا تسهیل راحتی، تجمل و کمی دوری از زندگی پر مشغله است . اتاقی در طراحی ویلا خود در نظر بگیرید که فضایی را در اختیار شما قرار دهد تا بتوان از آن برای بازی های سرگرم کننده استفاده کرد که شامل تلویزیون یا سینمای خانگی است و برای اوقات فراغت خانواده شما در نظر گرفته شده است. شما می توانید هر فعالیت یا بازی ای را در اتاق داشته باشید که به عنوان یک خانواده از آن لذت می برید.
فضای بیشتر برای سرویس بهداشتی در طراحی ویلا
بزرگ کردن فضای حمام در طراحی ویلا همیشه چیزی است که همه ما آرزو داریم. می توانید یک جکوزی در حمام خود قرار دهید و در آنجا استراحت کنید. یک وان حمام بزرگ، اتاق اضافی برای دوش گرفتن، و یک آینه بزرگ ، شما می توانید در طراحی ویلا حمام خود را با لوازمی که نمی توانستید به حمام معمولی خود اضافه کنید زیباتر کنید و از آن لذت ببرید.
قراردادن فضای غذاخوری در آشپزخانه
شما نمی توانید به اندازه کافی به این موضوع تاکید نکنید که آشپزخانه مرکز یک خانه است. شما نمی توانید با طراحی آشپزخانه خود اشتباه کنید. در طراحی ویلا همه چیز باید عالی باشد، از چوب مورد استفاده برای کابینت گرفته تا قرار دادن یخچال. و از آنجایی که فضای کافی برای کار داریم، می‌توانیم یک آشپزخانه با میز غذاخوری داشته باشیم. می توانید یک میز ناهار خوری را در داخل آشپزخانه قرار دهید و با عطر و بوی فوق العاده غذا دست اول از غذا لذت ببرید. در طراحی ویلا در نهایت میز نهار خوری بزرگتری برای زمان حضور میهمانان در محیط دیگری پیش بینی کنید . ما نمی خواهیم مهمانان شما در آشپزخانه شما غذا بخورند.
با استفاده درست از چوب به ویلا جذابیت بدهید
هزاران راه برای استفاده درست از چوب در طراحی ویلا است که نه تنها محیط را روستیک و قدیمی نمی کند بلکه جذابیت خاصی به محیط می دهد ، با استفاده درست از چوب از این جذابیت لذت ببرید .
هرگز زیاده روی نکنید
در طراحی ویلا حین انجام فضای داخلی، احساس می کنیم باید هر چیزی را که احتمالاً می توانیم به آن فکر کنیم، در آن بگنجانیم. هر چیزی که ما داریم جذابیت خودش را دارد، از آینه گرفته تا وسایل دکوری کوچک، از یک فرش عالی تا پرده های زیبا که اگر زیاده روی کنیم ممکن است خراب شوند. در هنگام انجام دکوراسیون داخلی در طراحی ویلا یک موضوع برجسته است. ما از فرصت فضای نامحدود استفاده می کنیم و هر وسیله دکوری شیک را که می خواهیم اضافه می کنیم. اما ما نباید. یک نکته مهم این است که اطمینان حاصل کنید که هرگز با پیروی از یک برنامه زیاده روی نکنید. اگر به دنبال یک طرح مینیمالیستی هستید، از همه چیز دوری کنید. وسایل دکوری کوچک، پاستلی و سایه‌های تسکین‌دهنده را انتخاب کنید و بگذارید کمتر باشد.
مزیت اساسی در طراحی ویلا این است که فضای بزرگی دارد و نیازی نیست نگران کمبود فضا باشید. اما این بدان معنا نیست که می توانید فضا را با دکوراسیون غیر ضروری هدر دهید. بهینه سازی فضا امری ضروری است. باید اطمینان حاصل کنید که فضای بیشتری را به نقاط کاربردی ویلا مانند آشپزخانه، لابی، منطقه غذاخوری و اتاق نشیمن اختصاص می دهید. این فضاها در طراحی ویلا توجه همه را به خود جلب می کنند و باید به خوبی نگهداری شوند و از ابعاد مناسبی برخوردار باشند. احتمالاً اگر بهینه سازی فضا وجود نداشته باشد، طراحی داخلی ویلای شما با شکست مواجه خواهد شد.
استفاده درست از عناصر سبز در طراحی ویلا را فراموش نکنید
با فراوانی فضا، فرصت ها و مسئولیت های استفاده مناسب از آن به گونه ای است که نتیجه ای زیبا به شما می دهد. یکی از عناصری که می توانید در طراحی ویلا به ویلای خود اضافه کنید، چمن است. فضای سبز حال و هوا را فرحبخش می کند ، فضایی را در اختیار شما قرار می دهد که بتوانید در آن استراحت کنید، صبحانه روز های تعطیل ، نشستن، و لذت باربکیو در کنار دوستان داشته باشید. زمانی که فضای محدود داریم ، قادر به استفاده به چمن در محیط نیستیم ، اما با داشتن ویلا، نیازی به نگرانی در مورد آن نیست. از اضافه کردن یک تاب و یک میز ناهار خوری کوچک و صندلی، می توانید هر چیزی را که دوست دارید اضافه کنید.
استفاده از گیاهان مناسب در جای مناسب و به مقدار مناسب
همانطور که در سر فصل مشاهده کردید روی کلمه مناسب تاکید بسیاری شده ، در طراحی فضای سبز و لنداسکیپ زمان زیادی بگذارید تا بتوانید از محوطه ویلا استفاده بهینه کنید .
این ویلا در تاریخ معماری غرب جایگاهی ویژه ای دارد. در شبه جزیره ایتالیا در دوران باستان، و دوباره در دوران رنسانس، ایده خانه ای دور از شهر در یک محیط طبیعی، تخیل حامیان و معماران ثروتمند را به خود جلب کرد. در حالی که شکل این سازه‌ها در طول زمان تغییر کرد و مکان آنها به خانه‌های حومه‌ای یا حتی شهری در محیط‌های باغ منتقل شد، اصل طراحی اصلی بیانی معماری از یک محیط ایده‌آل برای فعالیت‌های آموخته‌شده و عقب‌نشینی معنوی به یک خلوت خانگی از شهر باقی ماند. پس از رنسانس، ویلا فراتر از بافت ایتالیایی به‌عنوان یک فرم معماری احیا شده و دوباره در سراسر اروپای غربی و در سایر نقاط جهان تحت تأثیر فرهنگ اروپایی ظاهر می‌شود.
اصطلاح ویلا در طراحی ویلا چندین نوع ساختار را مشخص می کند که دارای یک محیط طبیعی یا هدف کشاورزی هستند. در معماری و طراحی ویلا ممکن است سازه های کاری اختصاص داده شده به کشاورزی که به ویلا روستیکا گفته می شود و همچنین محله های زندگی یا ویلای شهری باشد. بنابراین، ویلا به‌عنوان برچسب یا هویتی شناخته می‌شود که چندین بخش متمایز را در بر می‌گیرد، گاهی اوقات مرتبط یا وابسته به یکدیگر و در موارد دیگر از یک مجموعه معماری بزرگ‌تر جدا می‌شوند. اصطلاح ویلا به جای تجسم یک فرم بتن، تحرک را به عنوان کاربرد یک ایده در معماری نشان می دهد. به جای یک تصویر ثابت، یک محیط معماری است که تجسم ایده آل زندگی، یا villeggiatura است.
شکل و سازماندهی معماری طراحی ویلا به توصیفات ادبی ارائه شده توسط نویسندگان روم باستان بستگی دارد. به ویژه، نوشته‌های کلوملا (4-70 پس از میلاد) در De re rustica (I.6.1-3) و Cato (234-149 قبل از میلاد) در De agricultura (I.4.1) ویژگی‌های ویلاهای آنها را در Campagna توضیح می‌دهند. منطقه کم ارتفاع اطراف رم. در میان نوشته‌های باستانی رایج، طراحی ویلا از قدرت‌های ترمیم‌کننده محیط طبیعی یا اوتیوم در تقابل با افراط در زندگی شهری یا مذاکره برخوردار است. هوراس (65-8 پ.
با این حال، پلینی جوان (حدود 61-112)، در نامه‌های خود (نامه به گالوس 2.17؛ نامه به آپولیناریس 5.6)، حامیان و معماران بعدی را متقاعد کرد که زیبایی‌های ویلاهای لورنتین و توسکانی در طراحی ویلا را به دست آورند. توصیفات او تصاویری از نمای کلی ویلاها ساخت و تجربه را با ویژگی های معماری داخلی و خارجی در هم تنیده آشکار کرد. خلوتگاه‌های پلینی به داخل چشم‌انداز با باغ‌های پلکانی می‌لغزید و از طریق ستون‌ها یا لجیاها به محیط طبیعی باز می‌شد که جایگزین دیوارهای محصور جامد شد. نویسنده برای قدردانی از فراوانی گیاهان و جانوران به باغ ها یا هورتی بازنشسته شد. زندگی فرهنگی شعر، هنر و نامه ها در فضایی آشکار می شود که به طور مشخص با تجربه شهری رم متفاوت بود. با تکیه بر بازسازی های اولیه توسط وینچنزو اسکاموزی (1548-1616)، معماران بعدی به توصیفات پلینی روی آوردند تا فضاها و تجربه ویلای باستانی را تصور کنند.
ویلای بازیابی شده: مطالعات باستان شناسی در ایتالیا دوره رنسانس
معماری و عناصر منظر توصیف شده توسط پلینی جوان به عنوان بخشی از سنت رومی ویلا آدریانا به یاد ماندنی ظاهر می شود. این طراحی ویلا که در ابتدا توسط امپراتور هادریان در قرن اول پس از میلاد (دهه 120 تا 130 میلادی) ساخته شد، در مساحتی بیش از 300 هکتار به‌عنوان یک ملک ویلایی که عملکردهای حکومت امپراتوری (نگوتیوم) و اوقات فراغت درباری (اوتیوم) را ترکیب می‌کند، گسترش یافته است. این محوطه باستانی وسیع که در قرن پانزدهم خراب شده بود و معماران زیادی از جمله فرانچسکو دی جورجیو مارتینی (1439-1501)، آندره آ پالادیو (1508-1580)، و پیرو لیگوریو (حدود 1512/13-1583) بازیابی شدند. طراحی ویلا و جزئیات طرح هادریان را در حفاری و ثبت دست اول در حین مشورت با بخش های توصیفی از زندگی امپراتور در طراحی ویلا از متن Historia Augusta ثبت کرد. مهم‌تر از همه، لیگوریو معمار باستان‌شناسی، از بقایای مجسمه‌های ویلا آدریانا در باغ‌های واتیکان و به‌عنوان اسپولیای معماری در طراحی ویلا d’Este در همان نزدیکی (شروع 1560) استفاده کرد. طراحی Ligorio برای کاردینال Ippolito II d’Este (1509-1572) که به عنوان یکی از باشکوه ترین مجموعه های باغ در ایتالیای رنسانس ساخته شده است، به دلیل آبرسانی جشن و باغ های پلکانی اش مورد تجلیل است. مانند توصیف ویلاهای باستانی که توسط معماران رنسانس مشورت شده است، ویلا d’Este از موقعیت خود در بالای تپه‌های تیوولی بر فراز ویلا آدریانا مناظر فوق‌العاده‌ای را بر روی کمپانای رومی دارد.
عظمت خیالی املاک ویلایی روم باستان نه تنها به توصیفات مکتوب بستگی داشت، بلکه از کشف مجدد نقاشی های دیواری نقاشی شده بر روی دیوارهای خرابه های عتیقه شکل گرفت. نقاش-معمار رافائل (1483-1520) و کارگاه او جزئیات گچبری بسیار تزئینی را از مطالعات باستان شناسی خود برای ویلا ماداما در رم (شروع 1517) دوباره تفسیر کردند. گروتسک های نقش برجسته نقاشی شده و حجاری شده، روایت هایی از نویسندگان باستانی را به تصویر می کشند و از نمونه های عتیقه ویلا آدریانا و Domus Aurea پیروی می کنند. به طور مشابه، برای پاپ ژولیوس سوم، چندین معمار – از جمله جاکومو باروزی دا ویگنولا (1507-1573)، بارتولومئو آماناتی (1511-1592)، و جورجیو وازاری (1511-1574) – سطوح پرآذینی را در داخل حیاط و گرو ایجاد کردند. عقب نشینی در حومه رم معروف به طراحی ویلا جولیا (1551–53).
باروزی دا ویگنولا با الهام از سابقه باستانی، یک ساختار مستحکم پنج ضلعی عظیم را در طراحی ویلا خود برای ویلا فارنزه (شروع 1556) اقتباس کرد، که مفاهیم باغ و ویلا رومی را در یک فرم اختراع شده با حیاط دایره ای ادغام کرد. در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم، زمانی که نخبگان رومی به دنبال ساختن اقامتگاه های روستایی بودند، معماران دیگر شروع به تخصص در معماری طراحی ویلا با افزایش عرض جغرافیایی از نمونه های تاریخی کردند. با ترکیب ماهرانه اصول فرم کلاسیک با ایده های باروک وحدت، عظمت، و دیدنی، طرح های آنها معماری سطح، فضای داخلی و منظره را در یک کل تزئینی با دقت چیده شده یکپارچه کرد.
بیشتر بخوانید : بازسازی و نوسازی خانه
نماهای تزئینی زیبا، دروازه‌های ورودی استادانه ، و باغ‌ها ، مملو از نمایش‌های آب فوق‌العاده و مجسمه‌های عتیقه ؛ صحنه را برای سرگرمی های بزرگ تئاتری آن روز تشکیل داد. نمونه‌های قابل توجه عبارتند از باغ‌های ویلایی عظیم بر روی تپه‌های Pincio و Gianiculum مرتبط با خانواده‌های قدرتمند رم مانند ویلا پینسیان اکنون ویلا بورگزه، ، ویلا مدیچی . ، و ویلا دوریا پامفیلج در Gianiculum. املاک به همان اندازه وسیع در تپه‌های آلبان خارج از رم در فراسکاتی ساخته شد، از جمله ویلا آلدوبراندینی و ویلا موندراگون . در طول قرن شانزدهم در فلورانس و اطراف آن، خانواده مدیچی مجموعه‌ای از ویلاهای ادغام شده با محیط باغ را توسعه دادند، مانند ویلا مدیچی در فیزوله ، پارک ویلایی اختراعی در پراتولینو ، و ویلا لذت‌بخش لا پترایا ، با حصار مرکزی آن مشرف به دره رودخانه آرنو.
در طراحی‌های ویلاهای اروپایی، دکوراسیون داخلی بدون شبیه‌سازی پیشینه عتیقه ظاهر شد، همانطور که در سنت ایتالیایی نقاشی‌های دیواری و گچ بری‌های برجسته مشاهده می‌شود. دو اتاق دوره ای در موزه متروپولیتن ترکیب پیچیده فزاینده سبک پالادی را در فضای داخلی کلاسیک انگلستان قرن هجدهم نشان می دهد. اتاق غذاخوری کرتلینگتون پارک منابع مختلفی را در طراحی ترکیب می‌کند، از جمله نقوش پس از مدل‌های عتیقه ، شکوفایی تزئینات معاصر در دکوراسیون دیوار، و الگوی پالادیای قرن هفدهم روی سقف پس از طرح مشابه. طراحی توسط اینیگو جونز. در مقایسه، اتاق ناهار خوری نئوکلاسیک باوقار از خانه لنزدان ، طراحی شده توسط رابرت آدام ، ممکن است شباهت بیشتری با یک فضای داخلی ایده آل پس از پالادیو داشته باشد. تزیینات صحیح باستان شناسی تالار، به ویژه طاقچه ها با مجسمه های عتیقه، شبیه طرح منتشر شده برای تالار کورنتی از صفحات نسخه انگلیسی رساله پالادیو اثر جاکومو لئونی است.
