امروز دوم دی ماه ۱۴۰۳ روز مادر ، اما آیا باید بسنده کنیم به همین روز ، و روزهای دیگه برامون عادی باشه؟
درسته یه روز نمادین و همین حس خوب باعث ارتباط بهتر بین والدین و فرزندان می شه ولی در صورتی که احترام همیشگی باشه یاد بگیریم و به بچه هامون یاد بدیم واژه احترام رو عمیق درک کنند و جز شخصیتشون بشه
شاید این حرفها برای خیلی جوونا کلیشه ای و شعار باشه ولی تجربه خودم در زندگیم هست ، دوست دارم به همه بگم اگر تا حالا بهش خوب فکر نکردی ، ولی یه روزی مث من بهش می رسی ولی نذار دیر بشه. بچه که بودم شاید محبت های مادرم برام دیگه عادی شده بود یا مقایسه می کردم با بقیه مادرا ولی یه اشتباه محض ، هر مادری جایگاه خودشو داره و اگر الان به این مرحله از رشد و بلوغ رسیدم مدیون شب نخوابی های مادرم و الطاف بی شائبه و بی دریغش هستم و پدرم که دیگه جایگاه خاص خودشو داره.
در هر مرحله از رشد کشمش هایی که با مادرم داشتم الان متوجه شدم این ها چالش هایی برای رشد بوده و هست که قوی بشم، صبور بمونم و مرحله رشد تکاملی همه ما در زندگی هست و نباید اینقد این مسائل رو در ذهنم بزرگ می کردم .
وقتی ازدواج کردم و وارد مرحله جدیدی از زندگیم شدم تازه متوجه شدم که نصیحت ها و گفته های مادرم همه طلا بود و می خواست در برابر چالش های زندگی کم نیارم ، فرزند اولم ، دوران بارداری بعد شب نخوابی ها همه و همه آوار شد رو سرم و تازه فهمیدم من فقط یک بخش جزئی از کارهای مادرم رو دیدم و به چشمم نیومد و فرزند دومم حس مس کردن به آغوش گرم مادرم نیاز دارم
چقد مرحله رشد یه بچه فراز و نشیب داره ، چقد تفاوت نظرات و عقاید فرزند و مادر ، مادر رو روز به روز شکننده می کنه.
باورتون می شه یه وقتایی عین بچه ها می شم دوست دارم برم پیش مادرم برام غذا درست کنه. ساعت ها باهاش بشینم حرف بزنم و جبران ساعات و روزها و ثانیه هایی ر بکنم که مادرم نیاز داشت کنارش باشم و قصور کردم
ولی هنوز هم دیر نشده می خوام تمام کم و کاستی هایی که در روابط با والدین داشتم جبران کنم یه پارادایم اساسی در زندگیم.
حالا همون رسالت مادری هم تو نتورک هست علت علاقه من به نتورک همین به ذات خودت بسیار شباهت داره و نزدیک از وقتی وارد نتورک شدم باز هم مسئولیت خطیری به عهده دارم واقعا اعضای تیم مثل بچه های خودت هستند ، باید کنارشون باشی، لحظه لحظه باهاشون باشی و کمکشون کنی، دستشونو بگیری تا رو پای خودشون وایسن .
یه وقتایی بهم می گن مادری نکن ، درسته ولی مادری کردن تو پوست و گوشت و استخون منه می خوام بچه هام همه موفق بشن، چالش هست، اختلاف عقاید هست ولی همش گذراست وقتی ببینی اعضای تیمت رشد کردن ، همه خوشحال و هدفمند هستند ، رسالت مادری، معلمی و سیستمی خودت رو خوب بجا آوردی و جای شکر داره
