یکی از عادت هایی که ما روزانه به صورت ناخودآگاه انجام میدیم قضاوت کردن است. قضاوت ما ممکن است درست یا نادرست، مثبت یا منفی باشد. قضاوت مثبت را با یک مثال براتون شفاف میکنم. به عنوان مثال وقتی که شخصی باب میل ما لباس پوشیده و ما تاییدش میکنیم یعنی قضاوت مثبت. چون بر اساس مدل ذهنی ما لباس پوشیده.
پس زمانی که فردی مارا قضاوت می‌کند یعنی براساس تجربیات و تخصص و مدل ذهنی خودش مارا ارزیابی می‌کند.
قضاوت نکردن یکی از اصول مهم کوچینگ است. ولی چه ایرادی دارد که ما مراجع خود را قضاوت کنیم؟
این ارزیابی نشان دهنده بی طرف نبودن کوچ در جلسه است. از طرفی کوچ باید در اصول کوچینگ تمامیت را رعایت کند یعنی در همه قسمت های زندگی اش این اصول را پیاده کند.
نقطه مقابل قضاوت بی طرفی و مشاهده گر بودن است.
وقتی من مشاهده می کنم یعنی من به عنوان یک کوچ، فرد بی طرفی هستم که به تو کمک میکنم تا خودت را به عنوان مراجع از بیرون ببینی. رفتاری که از تو می بینم را به تو بازخورد می‌دهم و سپس نتیجه‌ی آن رفتار را به تو نشان می‌دهم.
بنابراین راهی که می توان برای خلاصی از قضاوت در پیش گرفت این است که در زندگی روزمره نیز تمرکز خود را بر گفته های اطرافیان و دوستان و خانواده تان بگذارید و آنها را مشاهده کنید. رفتارها و نتایج رفتارشان را مشاهده کنید و سپس این راهکار را به جلساتتان وارد کنید. به رفتار آدم ها دقت کنید و تمام تلاشتان را بکنید تا تمرکز ذهنی خود را بالا ببرید.
بازخورد بدون قضاوت، مهمترین کار یک کوچ است
