فضاسازی در داستان
فضاسازی در داستان به معنای جان بخشیدن از طریق توصیف و صحنه‌پردازی و تشریح شرایط و جو حاکم بر شخصیت‌های داستان است.
تابلویی را در نظر بگیرید که نقاش آن با خطوطی مدادی تصاویر و نمادهای خاص خویش را بر بوم کشیده است. و سپس با اشاره‌های رنگ به رنگ قلم‌مو به سایه روشن‌ها، به تقابل و تضاد رنگ‌ها، به کنش و واکنش چهره‌ها، به عمق و میدان، به دور و نزدیک‌ها، و به تمام نیازهای تابلو، با رنگ‌ها جان می‌بخشد. نویسنده نیز در حیطۀ داستان با فضاسازی چنین ویژگیها و زیبایی‌ها را به اثر می‌بخشد.
فضاسازی در داستان از اندیشه و احساس نویسنده به شخصیت‌ها، و جریان داستان پیروی می‌کند.
نویسنده با ایجاد فضاهای خاص، یک یک شخصیت‌ها را به خوانندۀ خویش معرفی می‌کند.
در فضاسازی مکان، زمان، شرایط وقوع حادثه، کنش و واکنش شخصیت‌ها و ابعاد روانی حاکم بر داستان نشان داده می‌شود.
فرض کنید در بخشی از داستانی، یکی از شخصیت‌ها یعنی عروس پس از پشت سر گذاشتن مسائل و مشکلات بسیار، برای نخستین‌بار وارد خانۀ بخت خود می‌شود.
نویسنده با فضاسازی‌های گوناگون می‌تواند حس و حالی خاص از شخصیت و فضا و رنگ داستان را به ذهن خواننده انتقال دهد.
با من در اینستا با صفحه behrang.story
یا در وب‌سایت behrangstory.ir
در تماس باشید.
خوشحال می‌شوم نظرات ارزشمند شما را در مورد این پست بخوانم.
