سوال این است که وقتی متوجه می‌شویم یکی از همکارانمان آن‌طور که باید و لازم است از پس کارهای محوله برنمی‌آید (حال نمی‌تواند یا بازده‌اش پایین است و یا هر علت دیگری) تا کجا می‌توانیم او را پوشش دهیم. بخشی از کارهایش را انجام دهیم یا حداقل به عناون مشوق و حامی یا راهنما در کنارش باشیم؟ تا کجا به او کمک کرده‌ایم و از کجا وارد حریمش شده و یا بر ناکارآمد بودن او مهر تایید زده‌ایم؟
کاری که من طی 10 سال تجربه‌ی کاری یاد گرفته و تمرین کرده‌ام این است که
1- بیش از حد و بی محدوده کمک رسانی کردن و پوشش دادن خوب نیست و باعث می‌شود در گام اول جایگاه شما متزلزل شده و تبدیل به آدم «آچار فرانسه» یا به عبارتی «همه کاره هیچ کاره» شوید و از پوزیشن تخصصی فاصله بگیرید و در ادامه باعث می‌شود سیستم شایسته‌سالاری زیر سوال برود چرا که با پوشش دادن نقص و کم‌کاری یک نفر به رشد غیرمنصفانه‌ی او کمک کرده‌اید.
2- تمرین کرده‌ام که تنها وقتی کسی از من درخواست کمک می‌کند، پس از شفاف شدن موقعیتی که به حضور من نیاز است و زیر نظر خود او به عنوان مسئول و پاسخگوی آن تسک به او کمک کنم. و این کمک را همان‌طور که در بوق و کرنا نمی‌کنم انکار و پنهان هم نکنم!
3- سعی می‌کنم این کمک را بیشتر در قالب راهنمایی و مشاوره انجام دهم و کمتر خودم دست به کار شوم و در واقع به قول قدیمی‌ها ماهی‌گیری یاد دادن بهتر از ماهی دادن است.
شما به همکار خود تا کجا کمک می‌کنید و چرا؟
