به نام آن‌که شعله‌ی عشق را در قلب مجنون‌های بسیاری افکنده...
با عشق می‌توان به زندگی روح جاودانه بخشید و مسبب شادمانی قلب‌های ترک‌خورده‌یِ بی‌پناه شد. همان‌گونه که آب گیاه را زنده و هوا انسان را سراپا نگه می‌دارد، معشوقه نیز این‌گونه دلیل زیبا زندگی کردن عشق خویش می‌شود.
عشق کلمه‌ی مناسبی برای تعریف خوبی‌هاست، تعریفی که می‌تواند زندگی را برای فرد متعشق زیبا سازد و برای زندگی‌اش امید بخش باشد، همچنین ریشه‌ی درخت پرباری را که سرشار از میوه‌هایی چون: شادی، عاطفه و علاقه است را مقاوم گرداند.
عشق خلاصه‌ی پاکی‌هاست؛ خلاصه‌ی تمام فکر و خیالات زیبایی که فقط فرد عاشق می‌تواند آن را در ذهن خویش متصور شود و زندگی را برای خویش بهشت سازد، این‌گونه می‌تواند فارغ از تمام آدم‌های شهر شود، طوری‌که فقط خود و معشقوقه‌اش را ببیند و فکر کند که هیچ‌کس نمی‌تواند شبیه آن برایش باشد. عاشق و معشوق باید تکمیل کننده‌ی یکدیگر باشند و نیازهای عاطفی یکدیگر را برآورده بسازند و روز به‌روز برای دیدن هم مشتاق‌تر باشند. آری عشق این است؛ یک لبخند کوتاه، یک سکوت پر معنا!
