شب،نعمت بزرگی است که ما قدرش را نمی‌دانیم.
وقتی بعد از روشنایی صبح خاموشی شب فرا می رسد،آرامش درونی ما به اوج می رسد و می‌توان به بزرگی آسمان پی برد.
شب بود و من چشمانم خواب نمیرفت ، به سمت پنجره اتاق رفتم و به آسمان شب خیره شدم. زیبایی وصف ناپذیری بود ، آسمان شب زیبایی خود را مدیون ماه و ستارگان بود .
ماه مانند یک گوی نورانی در وسط آسمان شب قرار گرفته بود و همه جا را با کمک ستاره ها روشن کرده بود ، انگار ستاره ها پولک هایی هستند که روی لباس مخملی آسمان شب دوخته شده بودند تا آسمان زیبا تر شود .
با دستم هر ستاره ای را به یک ستاره دیگر وصل میکردم و تصویری جذاب برای خودم ترسیم میکردم،اما تا به حال اینگونه غرق زیبایی آسمان شب نشده بودم. انگار امشب یک در،از درهای دیگر دنیا به رویم باز شده بود.
گاهی باید با نگاهی دیگرگون به آسمان شب بنگریم و از این زیبایی استفاده کنیم ...
