در حال حاضر که این متن را می نویسم یک نوجوان هستم، نوجوانی که مدام دچار تردید می شود و دغدغه های زیادی دارد. با وجود همهٔ سختی های دوران نوجوانی فکر می کنم بهتر است در هر مرحله ای از زندگی نکات مثبت آن را ببینیم، امیدوارم هیچ یک از ما در این دوران اشتباهی نکنیم که بعدها از آن پشیمان شویم.
یک سری از مشکلات نوجوان ها
طبیعتاً همه در نوجوانی این حس را تجربه کرده اند، از یک طرف خودمان نسبت به چهره خود احساس نارضایتی داریم و از طرفی ممکنه توسط دیگران مورد تمسخر هم قرار بگیریم ( معمولا هم سن و سال های خودمان ) گیر دادن های زیاد به جوش و ... ولی توصیه من به شما هر قدر هم تلاش کنید باز آن حس رضایت به دست نمی آید ( نظر من ) بنابراین بهتره سعی کنیم کمی دید خود را تغییر بدهیم
• ۲- زود عصبانی شدن . گریه کردن
نکته منفی اینکه بعضی مواقع بدون داشتن کنترل و فکر عصبانی می‌شویم و شروع به داد و بیداد می کنیم به نظرم بهتره به نوجوان اجازه بدیم خودش را خالی بکنه?? چون این احساس عصبانیت از بین نمیره و ممکنه به صورت بدتری بروز پیدا کند. نمی دونم شما هم این مشکل را دارید یا نه! هر وقت می خواهیم از خودمان دفاع کنیم سریع اشک هایمان سرازیر می شود ( فکر می کنم در دختران بیشتر هست ) و آن لحظه حس تنفر نسبت به خودمان پیدا می کنیم که چرا ضعیف هستیم و حتی نمی توانیم حرفمان را بزنیم.
• نگرانی از آینده
به نظرم این از همه بدتره خیلی بده که نسبت به آینده و زندگی نگران باشی و ندونی قراره چه اتفاقی بیوفته در عین حال هر تصمیم تو در آینده ات تاثیر مهمی دارد. برخی مادر و پدر ها در کنار همه این دغدغه ها استرسی را در خصوص رشته، شغل و ... به نوجوان وارد می کنند در صورتی که ما هیچ تجربه ای نداریم! مگر چند بار زندگی کردیم!
مادر و پدر عزیز لطفاً آرزو هایی که نتوانسته اید به آنها برسید را آرزو فرزند خودتان قرار ندهید او آزاد است که رویا های خودش را داشته باشد.
• نصیحت زمان حرف زدن
فکر کن از موضوعی نگرانی بعد بری در مورد اون با والدین حرف بزنی هنوز شروع نکرده نصیحت ها شروع میشه چرا واقعا؟ چرا هیچ وقت شنونده نیستید؟ چرا حتی یک بار حق را به ما نمی دهید؟! ولی باور کنید ما فقط یه شنونده می خوایم یکی که کمی درکمون کنه یکی که بفهمه ممکنه همیشه نظر خودش درست نیست! یکی که سرزنشمون نکنه. بعد میگید باید همه چیز رو به پدر و مادر بگی به نظرم دلیل اینکه اکثر نوجوان ها در این مسائل به جای خانواده به دوستان خود پناه می برند همین مسئله هست. لطفا الان نگید که همه ما نیاز به راهنمایی داریم. باشه قبول اما اولویت اول ما یک شنونده است بعد یک راهنما که ما را سرزنش نکند.
• لحن بد
وقتی با لحن بد از ما سوال می پرسید و توقع دارید جواب بدیم! اما بدتر ما لج می کنید و نتیجه: دعوا و عصبانیت. حس نوجوان: سرزنش زندگی و خودش
• از بچه مردم یاد بگیر!
چرا ما را همون طور که هستیم دوست ندارید؟ تفاوت همیشه نشان از بد بودن نیست!
راستی مهم ترینش
تهدید: همش سرت تو اون گوشیه باید گوشی تو بگیرم من نمی فهمم چرا الان باید تو گوشی داشته باشی؟! ?
از ما نقطه ضعف گیر اوردید و همیشه برای ترساندن نوجوان از آن استفاده می کنید!
واقعا کی با حرف زور و تهدید آدم شده که ما بشیم؟! یکم درک لطفا
( نوجوان های عزیز اصلا واکنش نشان ندهید انگار گوشی براتون هیچ اهمیتی نداره ? )
یه بار معلمون گفت: لازمه مادر و پدر ها بعضی مواقع گوشی شما را چک کنند :/
مادر من حتی یک بار گوشی منو چک نکرد و هیچ وقت نگفت گوشی تو بده چک کنم یا اینکه چی کار می کنی تو گوشی!! همیشه به من گفت: من بهت اعتماد کامل دارم و می دونم هر وقت مشکلی باشه به من میگی
واقعا این بهتره یا ترساندن نوجوان؟ حداقل وجدان من بهم گفت نباید کاری را انجام بدهم که به ضرر من باشه و یا مادرم ناامید بشه.
به امید روزی که کمتر بچه ها را قضاوت کنید. ( ما هم احساس داریم ما هم انسان هستیم )
با بچه هامون دوست باشیم :)
