(مکالمه واقعی با هدف انتقاد از نحوه پاسخگویی سازمان های دولتی به مشکلات مردم)
بازیگران
-دختر کارمند
-صدای مسئول پاسخگو
صحنه اول
صحنه کمپ کارگاهی یک پروژه عمرانی است. دخترک با عجله در کانکس را باز می کند. فلاکس چای را برداشته و به سمت آبدارخانه می رود. برمی گردد و پشت میز می نشیند. داخل لیوان را از چای پر کرده و با سیستم کامپیوتر مشغول کار میشود. راس ساعت 8 تلفن را برداشته و تماس برقرار می کند.
-الو! الو!
-الو سلام بفرمایید.
-الو سلام شرکت اتوبوس واحد؟
-بله فرمایشتون؟
-ببخشید من هرچقدر با 1888 تماس می گیرم و مشکلم رو باهاشون در میون میذارم انگار نه انگار.
-چی شده خانم؟
-مشکلم اینه که این مسیری که من به محل کار میرم با کد خط 290 اصلا هفت صبح اتوبوس نیست.
-چرا اتوبوس داریم خانم.
-یه اتوبوس شش و چهل دقیقه حرکت کرد و بعدی هفت و بیست دقیقه. انگار یه اتوبوس هست که میره و برمی گرده.
-یک لحظه صبر کنید.
مسئول پاسخگو از همان پشت خط با واحد دیگر ارتباط برقرار می کند. دختر کارمند تلفن به دست گوش می کند.
-الو مهندس جان! سلام مهندس جان ... این کد خط 290 از مسیر پایانه مترو صادقیه تا میدان صنعت فقط یک دستگاه داره؟ ... چی؟ --- چهارتا دستگاه داره؟ ...ممنون مهندس جان.
خطاب به دختر کارمند.
-الو خانم ما برای این خط چهار دستگاه داریم.
-خب آقای محترم چرا فاصله حرکت هر اتوبوس 40 دقیقه است. هفت تا نه صبح اتوبوس نباشه پس کی مفیده این اتوبوسا؟
-(سعی در منحرف کردن گفتگو از تاخیر به سمت تعداد دستگاه)ما چهارتا دستگاه داریم یدونه نداریم برای اون خط.
-اصلا 50 تا دارید. هر اتوبوس حداکثر هر 10 دقیقه باید حرکت کنه.
-چون اتوبوس نداریم.
-بالاخره دارید یا ندارید؟ مگه اونجا سااازماننن اتوبوسرانی نیست.
-خانم نداریم.
-بله ما مالیات می دیم که زنگ بزنیم بگید نداریم. چند ماه پیش گفتید مهر و آبان خریداری میشه؟
-خریداری نشده نداریم.
-اون بودجه ای که بهتون میدن رو بغیر از اینکه باید اتوبوس بخرید پس چیکار می کنید؟
-نداریم خانم خداحافظ.
مسئول پاسخگویی تلفن را قطع می کند. دختر کارمند مستاصل برگه مرخصی را از کشو میز برداشته و مشغول نوشتن دیرکرد و جریمه تاخیر می شود.
-
-