نوشتن، فرآیندی است که زبان گفتاری را بصورت فیزیکی در می آورد. توسعه دهندگان اولیه این فرآیند، انسان های نخستین بودند که در حدود ۳۵ هزار سال پیش از میلاد و در دوره کرو ماگنون نقاشی هایی درون غار را به عنوان زبانی برای نوشتار مورد استفاده قرار داده بود.
نوشتار فونتیک یعنی نوشتار با فونت و شکل خاص، توسط یونانی ها و بعدا توسط رومی ها استفاده می شد که به آن فونسیا گفته می شد. فرآیند نوشتاری فنیقی ها کاملا متفاوت از خط در بین النهرین بود اما همچنان به سومریان و پیشرفت های آنان در ساختار کلمه ها وابسته بود. مستقل از منطقه خاورمیانه و اروپا، ابداع خط و نوشتن نیز در بین قوم مایا در حدود ۲۵۰ سال پیش از میلاد گسترش یافته است.
خط و نوشتن در چین با استفاده از علائمی که مربوط به پیشگویان بود بر روی استخوان ها، در حدود ۱۲۰۰ سال پیش از میلاد اختراع شد. به وجود آمدن خط در چین از شواهد معلوم به طور مستقل بوده و هیچ مدرکی دال بر انتقال فرهنگی از بین النهرین به چین موجود نیست.
البته این نوشتار در ابتدا باید توسط پیشگویان تفسیر شود. با گذر زمان این علائم به رسم الخط های چینی تبدیل شدند.
بدون نوشتار کتبی، مطالعه کردن تاریخ ممکن نبود زیرا هیچ منبعی وجود نداشت تا اتفاقات را از گذشته باستان تا به امروز تفسیر نماید. خط و نوشتن اختراعی بود که باعث ثبت زندگانی بشر و همچنین نخستین و مهم ترین گام در شکل گرفتن تاریخ کتبی یک فرهنگ و تمدن بود.
یک مثال در این خصوص وجود دارد؛ دانشمندان در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که مایاها و تمدنشان را کشف کرده بودند، قادر به خواندن و تفسیر علائم و نوشتارهای آن ها نبودند، بنابراین اشتباهاتی در تفسیرهای آن ها صورت گرفت. محققان اولیه مایاها مانند Stephens و Catherwood معتقد بودند که مدارکی از تمدن باستانی مصر در آمریکای مرکزی یافته اند.
وسیله های ارتباطی بصری، برای ثبت وقایع زمانی و اعتقادات مذهبی در زمان خود مورد استفاده قرار می گرفتند. اما برای شکل های هنری مثل ادبیات این امر امکان پذیر نبود. نخستین نویسنده سناخته شده در تاریخ انهدونا، دختر سارگون آکاد در بین النهرین بود و در سال های ۲۲۸۵ تا ۲۲۵۰ پیش از میلاد می زیست.
داستان گیلگامش، اولین داستان حماسی در جهان به شمار می رود و در میان قدیمی ترین ادبیاتی که پس از اختراع خط در نظر گرفته شده، قدمت آن در حدود سال ۲۱۵۰ پیش از میلاد است. این داستان حماسی در خصوص پادشاه بزرگ اوروک به نام گیلگامش و در مورد جستجوی او برای معنای زندگی نوشته شده است.
مطالب مرتبط : بهترین کتاب شعر برای هدیه دادن
نقش شاعر در حفظ افسانه ها و قهرمانان، یک امر مهم در فرهنگ سراسر جهان در زمان باستان بود. اسناد بین النهرینی شین لگی یونینی، در سال های ۱۳۰۰ تا ۱۰۰۰ پیش از میلاد نوشته شده است به حفظ و انتقال داستان های حماسی مانند گیلگامش کمک بسیار زیادی کرده است.
داستان حماسی هندی ماهابهاراتا در حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد نوشته شده که به ماندگاری داستان ها و افسانه های آن منطقه کمک بسیاری کرده است.
تمامی این آثاری که به آن ها اشاره کردیم، همه و همه از طریق نوشتار بجا مانده اند. نویسندگانی زود هنگام، مسبب آن بودند تا ماهیت ثبت موارد به طور کلی دگرگون شود. الفبایی که فنیقی ها استفاده می کردند آسان تر و قابل دسترس تر برای سایر فرهنگ ها شد اما سیستم پایه ای قراردادن نمادها بر روی کاغذ برای نشان دادن مفاهیم، بسیار زودتر از آن راه خود را آغاز کرده بود.
