من که برای کار گری راهی ایران شدم
وقت رسیدم لب مرز باز پشیمان شدم
چاره نداشتم بجز مسافری از آن وطن
چون که در آن وطن برام کار به یک نان نبود
وقتی رسیدم به قم کاری فراوان دیدم
مثل دیار خودم هزاران افغان دیدم
نتنها از بیگانه از قوم خویشان دیدم
همه شان مشغول بودن خوشحال خندان دیدم
گفتم خدا را شکر قم ها که آرام هستن
از لطف ایران همه شان شاد غزل خان هستن
شاعر ونویسنده محمدحسنی مورخ ۱۴۰۲/۳/۹
