زنده گی...

از میان کَسَبه

آن ها که جلوی دکان هایشان را ،آب و جارو میکنند

امید بیشتری برای کسب روزی دارند

و ذوق بیشتری برای معاشرت

و شاید دلی خوش

درست مثل راننده تاکسی هایی که بدون شتاب برای رسیدن به ایستگاه آخر

و سوار کردن مسافری تازه

با طمانینه دنده ی بد قلق ماشینشان را عوض میکنند.

و با غریبه هایی که حوصله ی پاسخ دادن ندارند

سر صحبت را باز میکنند

و با صدای بلند میخندند

و از کنار هم صنفی هایشان که عبور میکنند

متکلی حواله میکنند

زنده گی برای بعضی ها،

به اندازه همین آب و جارو کردن ها و معاشرت ها و هم صحبتی ها و متلک ها

بازی و سرگرمی ست.

اصلا مگر نه این است که

"و ماالحیاه الدنیا الا لعب و لهو"

زنده گی را به سخره گرفتن

مهارتی ست که بعضی آدم ها دارند

آدم هایی کاملا معمولی

درست همان آدم ها

که گاهی نمی بینمشان....