«به نام او ، به راه او ، برای او »
قرار است بنویسم ، راجع به این روزها ، راجع به درگیری ها و دشواری های مردم در این شرایط ، من یک دانشجوی ترم یکی هستم ، پس می نویسم راجع به دغدغه‌ی خودم و امثالم ، آنچه می نویسم روایت حدودا یک سال است ، از بهمن ۹۸ تا دی ماه ۹۹ .
امسال من وارد دانشگاه تهران شدم ، برای وصول به این امر ، سال های سختی رو پشت سر گذاشتم تا شایسته‌ی حضور در یکی از بهترین دانشگاه های ایران باشم . شاید از دید بسیاری از مردم سال آخر ، یا همان سال کنکور ، یکی از نقطه عطف های زندگی و یکی از سخت ترین سال هایی است که یک فرد در ایران تا سن ۱۸ سالگی داشته است.
سال کنکور من عادی شروع شد ، همانگونه که توقعش را داشتم ، اما عادی خاتمه نیافت ، همانگونه که توقعش را دارید . تقریبا اواسط بهمن ماه بود که شایعه رسیدن کرونا به ایران قوت گرفت و کمی بعد به طور رسمی حضور کرونا در کشور تایید شد . مدارس تعطیل شد ، و نظام آموزشی کشور دچار سردرگمی شد . مدتی طول کشید تا سیستم آموزشی کشور خودش را با شرایط وقف دهد و بعد از آن ، سیستم آموزشی آنلاین در کشور رونمایی شد .
آنچه که من میخواهم راجع به آن صحبت کنم ، عقیده‌ای است که سالیان سال آن را با خود حمل میکنم ولی طی این دوره ، آن را به صورت شهودی نیز حس کردم.
در حیطه‌ی تکنولوژی ، و در واقع تکنولوژی تلفن همراه ، به نظر من ، فقط و فقط تفاوت را گوشی های نوت رقم می‌زنند . در واقع گوشی های نوت هم نه ، قلم های آن ها تفاوت را رقم می‌زنند .
حال چرا ؟
پاسخ به این سوال را با چند سوال می‌دهم. شاید تا به حال این جمله را بارها و بارها در هنگام خرید گوشی ها ، مخصوصا گوشی های گرانقیمت ، شنیده باشید :«مگر با گوشی ات به جز چک کردن فضای مجازی و انجام یک یا دو بازی و عکس گرفتن کار دیگری هم میکنی؟ » . به راستی چند درصد مردم گیمر هستند که به پردازنده و رام هایی قدرتمند نیاز داشته باشند ؟ چند درصد مردم به دوربین های فوق‌العاده حرفه ای نیازمند هستند؟ حال فرضا مردم نیازمند هم باشند ، من منکر این ویژگی های مثبت نمی‌شوم ، اما گوشی های متفاوتی از لحاظ دارا بودن این ویژگی ها موجود اند ، پس تفاوت از آن کیست؟
سامسونگ تفاوت را رقم زد ، هنگامی که قلم را وارد دنیای تلفن های همراه کرد. قلمی که نه فقط گیمر ها و عکاس ها ، بلکه تقریبا همه‌ی مردم روزانه به دست می‌گیرند و کارهای متفاوتی میکنند .
سامسونگ قلم مو نقاش را ، خودکار یک مشاور را ، مداد یک دانش آموز را همه و همه را ، در یک قلم جمع کرد . به این ترتیب تفاوت رقم خورد .
شاید یکی از جالب ترین چیز هایی که به گمانم برای اولین بار هنگام رونمایی نوت ۸ متوجه آن شدم ، این بود که با قلم نوت ، میشد بر روی صفحه خاموش هم نوشت و آن مطلب به طور خودکار ذخیره میشد . اگر اشتباه نکنم تریلر معرفی نوت ۸ بود که برای اولین بار به من نشان داد چگونه نیاز هایی خاص و کوچک و فوری می‌توانند برآورده شوند ، حتی مثل یادداشت کردن آدرس هنگام مکالمه . دغدغه هایی به ظاهر عادی و کوچک ، و در لحظه‌ی وقوع بسیار مهم .
گوشی های نوت پیشرفت کردند ، هم از لحاظ دوربین ، کیفیت صفحه و پردازنده ، و هم از لحاظ خاص بودن و کارایی های قلم . مدیریت کردن یک جلسه و ارائه و کنترل پاورپوینت با قلم ، عکاسی از دور با استفاده از کنترل های قلم ، همه و همه پاسخ به این سوال اند :«تفاوت از آن کیست؟».
وقتی همه چیز آنلاین شد ، کلاس ها آنلاین شد ، جزوه ها و کتاب ها آنلاین شدند ، چه چیزی میتوانست بهتر از یک صفحه نمایشگر مناسب و یک قلم به درد یک دانش آموز بخورد؟ امکاناتی که در یک گوشی با اندازه مناسب جمع آوری شدند تا همه جا بتوانند بدون محدودیت شما را همراهی کنند . مجموعه‌ای کم نظیر از هر لحاظ ، اندازه ، پردازنده ، صفحه نمایش ، دوربین و .... همراه با قلمی خاص .
اساتید از قلم استفاده کردند تا بهتر و واضح تر تدریس کنند ، تا کلاس و تخته و ماژیک و گچ را برای دانش‌آموزان و دانشجویان تداعی کنند .
در این روزهای کمتر معمولی ، این قلم گوشی های نوت بود که خاص بودن خود را بیش از پیش به رخ دیگران کشید . قلمی که نه تنها نیاز های عادی تقریبا همه مردم را برطرف کرد و جایگزین خودکار و کاغذی شد که شاید بارها و بارها در به در ، در لحظه های حساس و فوری ، به دنبالشان بودیم ، بلکه حالا در پاسخگویی به نیاز جامعه بزرگ آموزش هم بیش از پیش می درخشد.
#روایتگرباش
