سیمر یا CMR قرارداد استاندارد حمل کالا برای حمل و نقل بین المللی از طریق جاده می‌باشد. رابطه مدیریت شده توسط مشتری (CMR)، رابطه ای می‌باشد که در آن یک کسب و کار از روش نرم افزار، برنامه ها و شاید قابلیت اینترنت برای تشویق مشتری برای کنترل دسترسی به اطلاعات و سفارش استفاده می‌کند.
عبارت CMR مخفف شده عبارت Convention relative au contrat de transport international de marchandises par route می‌باشد.
سیمر که به عنوان بارنامه CMR نیز شناخته می‌شود، تعیین کننده محدوده و مسئولیت عملیات انجام شده، می‌باشد. با استفاده از سیمر، طرفین درگیر، کالاهای درحال حمل را شناسایی می‌کنند. سند سیمر شامل دستورالعمل هایی می‌باشد که صادرکننده و یا وارد کننده به حامل می‌دهد، بنابراین الزاماً باید کالا را در حمل و نقل جاده ای همراهی کند.
صدور این سند باید توسط حامل (راننده کامیون) با کلیه اطلاعات لازم برای رسمی کردن جمع آوری کالا انجام شود. با این حال، معمولًا صادرکننده (فرستنده) است، که سند ورود کامیون به فروشگاه خود را همیشه در صورت بارهای کامل تکمیل می‌کند. در صورت گروه بندی، این سند معمولًا توسط کارگزار حمل و نقل انجام می‌شود، زیرا یک حمل و نقل داخلی برای جمع آوری کالاهای گروه بندی شده با کالاهای دیگر از صادرکنندگان مختلف وجود دارد تا به طور مشترک به مقصد نهایی در یک کشور خارجی ارسال شود.
سیمر یا CMR برخلاف بارنامه، یک اظهارنامه یا سند مالکیت نمی‌باشد، با اینکه برخی از ایالت ها سیمر را یک سند مالکیت می‌شناسند. یک یادداشت CMR الزاماً به دارنده و یا حامل آن، حقوق مالکیت یا مالکیت کالا را نمی‌دهد، هر چند بعضی از بیمه ها نیز در آن گنجانده شده است.
سیمر یا CMR برای اولین بار در سال 1956 میلادی، تحت نظارت سازمان ملل متحد منعقد شد. کشورهای موسس سیمر عبارتند از: اتریش، آلمان، بلژیک، سوئد، سوئیس، فرانسه، لوکزامبورگ، لهستان و هلند. در این میان، علاوه بر کشورهای نامبرده شده، همه کشورهای اروپایی، چندین کشور در آسیای مرکزی و 2 کشور آفریقایی (مراکش و تونس) به این توافقنامه پیوسته اند.
