پرتاب نیزه، یکی از رشته های دومیدانی می‌باشد، که در آن ورزشکار تلاش می‌کند تا نیزه ای از جنس فلز یا آلومینیوم را به فاصله ای هرچه دورتر پرتاب کند.
پرتاب نیزه یکی از مسابقات پنج گانه در بازی های المپیک باستان بود. این ورزش از سال 1908 میلادی یک رویداد مستقل در بازی های تابستانی مدرن بوده است. پرتاب نیزه از سال 1908 بعد از معرفی مسابقات پرتاب نیزه مردان در لندن، بخشی از المپیک امروزی شد. این ورزش آخرین رویداد پرتابی پس از پرتاب چکش و دیسک بود.
مسابقات پرتاب نیزه بانوان، اولین بار در المپیک سال 1932 میلادی، در لس آنجلس آغاز شد. از آن زمان تا به امروز، مسابقات پرتاب نیزه مردان و زنان دو مورد از محبوب ترین رویدادهای دومیدانی امروزی بوده است. قوانین پرتاب نیزه در طول سال ها چندین بار اصلاح شده است. در اینجا مروری کوتاه بر کتاب قوانین پرتاب نیزه فعلی است.
فدراسیون جهانی دو و میدانی، در اول آوریل ۱۹۸۶، در طراحی نیزهٔ ویژه مردان تغییراتی داد. همچنین، این فدراسیون، در سال ۱۹۹۹ در طراحی نیزهٔ زنان نیز تغییراتی اعمال کرد. رکورددار پرتاب نیزهٔ مردان (با طراحی جدید) «یان ژلزنی» با رکورد ۹۸٫۴۸ است. او ۵ بار رکورد جهان را تغییر داده است.
نیزه، استوانه ای شکل است و در دو انتها به سمت پایین خم می‌شود.
نیزه ها انواع مختلفی دارند. مقلا نیزه هایی که در مسابقات مردان بزرگسال استفاده می‌شوند، باید حداقل 80 گرم وزن داشته و طولی بین 2.6 تا 2.7 متر داشته باشد و نیزه هایی که در مسابقات زنان مورد استفاده قرار می‌گیرند با حداقل 600 گرم وزن و طولی بین 2.2 تا 2.3 متر داشته باشند.
یک نیزه سه قسمت دارد، که عبارتند از: یک سر، یک میل و یک بند ناف. میل یا همان بدنه اصلی نیزه از فلز و یا مواد مناسب دیگری ساخته شده است. ممکن است توپر یا توخالی باشد، اما باید ... مشاهده ادامه مطلب ...
