می‌گویند در مدینه فقط ۲ نفر بودند که ظهرها اتش روشن می‌کردند تا دودش به آسمان برود و فقرا متوجه شوند و به آنجا بروند.
یکی کریم اهل بیت امام حسن علیه السلام‌بود و دیگری شاهزاده علی اکبر علیه السلام.
هروقت کارد به استخوانم می‌رسد پس زمینه‌ی گوشی‌ام را امام حسنی می‌کنم. هربار که شعر روی صفحه را می‌خوانم به کریم بودن امام حسن بیشتر از قبل ایمان می‌آورم.
تا خدا هست و خدایی می‌کند مجتبی مشکل گشایی می‌کند.
روزی امام حسن و امام حسین مشغول کشتی گرفتن بودند که یکدفعه پیامبر شروع کردند به گفتن جانم حسن. حضرت زهرا خطاب به پدر فرمودند:" پدرجان چرا شما فقط پسرم حسن را تشویق می‌کنید؟"
پیامبر فرمودند: دیدم آسمان و زمین همه می‌گویند جانم حسین، برای همین من گفتم جانم حسن..
رسول خدا سال‌ها پیش از شهادت امام حسن فرموده بودند :«هر کس بر حسن گریه کند، چشمش روزی که دیده‌ها کور می شوند (روزقیامت)، کور نمی شود و هرکس در مصیبت او اندوهگین شود، روزی که همه دلها اندوهگین است، غم و اندوهی ندارد. زیارت حسن مایه‌ی استواری قدم‌ها در قیامت است.»
به نظرم قشنگ‌ترین مداحی برا امام حسن مداحی مهدی اکبری هستش...
کاش بودی کرببلا کنار حرمم حرم داشتی حسن..
کاش بودی کرببلا یه ایوون طلا تو هم داشتی حسن...
روضه خوندن برای امام حسن خیلی عجیبه... خیلی غمناکه... خیلی عاطفیه...
اولین بار که روضه امام حسن خواندم، کنترلم را از دست دادم و شروع کردم گریه کردن...
من حسینی شده دست امام حسنم...
پ ن: تو برنامه سمت خدا گفت که امروز ۷صفر شهادت امام حسن معتبر تر هستش. امیدوارم‌تونسته باشم چند لحظه حال و هواتون رو حسنی کنم... اگر شعر قشنگی از امام حسن بلد هستید کامنت بذارید تا فیض ببریم.
التماس دعا...
آخر یه روزی شیعه برات حرم می‌سازه...
