پارسال در یک گروه تلگرامی‌ای عضو بودم که در بابِ نوشتن و قلم‌زدن فعالیت می‌کرد. گروه زنده بود؛ با سيصد عضو که از قضا همه فعال و پرتلاش بودیم. مدیرگروه یک نویسنده بود و گاه‌گاه نکاتی کوتاه درمورد نویسندگی و بهتر‌نوشتن پست می‌کرد. گروه برای دور‌ماندن از حواشی، که الزامِ گروه‌های تلگرامی است، مرامنامه‌ای داشت. مرامنامه حاوی پنج بند بود و بند اول این جمله بود:
لطفاً از بازفرست( فوروارد) مطالب دیگر کانال‌ها و یا تبلیغ به‌هر‌شکلی در این گروه خودداری فرمایید.
آنچه به طرز زیبایی مورد بی‌توجهیِ اعضای گروه قرار می‌گرفت همین بود. به جز مدیرگروه و من، تمامِ دویست و نود و هشت نفر هیچ التفاتی به این بند نداشتند و راه‌به‌راه مطلب فوروارد می‌کردند! عجیب بود و جای سؤال داشت. اعضا بی‌سواد نبودند و بند اول هم پررنگ شده‌بود. یک بار میان شوخی و جدی به مدیرگروه این موضوع را گفتم. خیلی آرام و با لبخند جواب داد: « آره، اذیت‌کننده‌ست. ولی چه می‌شه کرد؟ بند اول رو همه خوندند، چون هر چند وقت یک بار توی گروه می‌فرستم و اصلاً سنجاق شده‌ست. حتی توی خصوصی بهشون گفتم، ولی ...!»
