هر فرد در طول زندگی خودش ممکن است روزهایی را تجربه کند که انگیزه و دلیلی برای ادامه دادن نداشته باشد ، به همین دلیل امروز قصد دارم داستان الهام بخشی که اخیرا خواندم را با شما به اشتراک بگذارم.
این داستان به یک خانم قوی و با اراده مربوط است که در 19 سالگی به بیماری مننژیت مبتلا میشود. او در اثر این بیماری طحال و هر دو کلیه‌اش را از دست داد ، گوش چپش کر شد و هر دو پایش را از زانو به پائین قطع کردند. بر اساس پیش‌بینی پزشکان معالج، شانس زنده‌ماندن او تنها ۲٪ بود ولی خوشبختانه در نهایت پس از سه هفته کُما زنده ماند و ۲ سال بعد، پدرش یکی از کلیه‌های خود را به او اهدا کرد. به گفتهٔ پزشکانش، او نخستین کسی بود که ظرف ۲۰ سال گذشته در آن منطقه از آمریکا، توانست از بیماری مننژیت جان سالم به در ببرد .
خانم ایمی پردی بعد از نصب پاهای مصنوعی ، اسنوبرد سواری را شروع کرد و در سال 2011 برنده مدال طلا شد همچنین به فعالیت در زمینه های مدلینگ و هنرپیشگی پرداخت.
او می گوید زمانیکه روی تخت بیمارستان بودم متوجه شدم که برای پیشرفت و حرکت رو به جلو ، باید ایمی قدیمی رو رها کنم و یاد بگیرم که ایمی جدید رو بپذیرم.
ایمی یک پرسش کلیدی مطرح میکند و معقتد است که این پرسش در آن زمان سخت نجاتش داده است : اگر زندگی من یک کتاب بود و من نویسنده این کتاب بودم ، دوست داشتم داستانش چجوری باشد ؟!
ایمی از آن زمان به بعد یک مؤسسه غیرانتفاعی برای افرادی که دچار معلولیت جسمی بودند تأسیس کرد تا بتوانند در زمینه های مختلف ورزشی فعالیت کنند ؛ او تجربیات و داستان الهام بخش خودش را در قالب کتابی به چاپ رساند و همچنین سخنرانی‌های انگیزشی فراوانی انجام داده‌است؛ از جمله سخنرانی قابل توجه‌اش در «تد» .
سخنرانی تد ایمی پردی : https://youtu.be/N2QZM7azGoA?si=tQN6TGz9Q4MQ-Iq1
