مگر می‌شود ضجه‌ی مادران و خواهران،
همسران و پدران،
برادران و کودکان دل‌آشوب را دید و دم نزد؟
مگر می‌شود بی‌تفاوت از این فاجعه گذر کرد؟
دلیلش که بود و چه بود؛ داغِ آن دل‌ها را سرد نمی‌کند.
چه کسی دستگیر شد، کشته شد و یا فرار کرد؛ هیچ جسم بی‌جانی را جان نمی‌بخشد.
مگر، ما که هستیم که برای آن تن‌ها که رفته‌اند آرامش و برای بازماندگانشان صبر آرزو کنیم؟
مگر چقدر توان داریم؟
چقدر مثبت بگوییم و مثبت فکر کنیم و... مثبت نبینیم؟!
#آبادان_تسلیت
