سال هاست برای کنترل اضطراب، افسردگی و خشم درونم سرترالین مصرف میکنم. از چند ماه پیش شروع به کم کردن دوز این دارو کردم. خشکی دهان و نیازم به مصرف آب بسیار کمتر شده ولی هر بار که اندکی پرخاشگر میشم یا پرخوری میکنم این نگرانی به سراغم میاد که اگه از عوارض کم کردن سرترالین باشه چی؟
سرترالین در تموم این سالها کمکم کرده از روزهای خیلی وحشتناکم فاصله بگیرم. روزهایی که بسته های شکلات و بیسکویت رو با تموم حرص و ولعم میخوردم تا بخش خالی و پوچ وجودم رو پر کنم و با این واقعیت که آدم ها دوستم ندارن مواجه نشم. روزهایی که قدرت بیدار شدن از خواب رو نداشتم و فقط به شیرینی و شکلاتی فکر میکردم که هرچه زودتر به دست بیارم... روزهایی که تموم خشم و اضطراب درونم رو روی آدم ها خالی میکردم.
و حالا فکر میکنم شاید بخش تاریک وجودم واقعا رفته. شاید بعد از این همه سال مصرف سرترالین با دوز بالا اونقدری سروتونین و دوپامین در بدنم ترشح میشه که بتونم احساساتم رو مدیریت کنم. شاید اونقدری در تموم این سالها پادکست گوش دادم، اطلاعات کسب کردم و یاد گرفتم که بدونم چطور بدون پرخاشگری و پرخوری در حد انفجار با واقعیت های تلخ و بی رحم زندگی مواجه بشم و به زندگی ادامه بدم.
این سوالیه که هنوز جوابی براش ندارم ولی امید زیادی دارم که (حداقل در این روزها) نیازی به مصرف سرترالین نخواهم داشت.
