ویتامین دی

ویتامین D هم ماده مغذی است که می خوریم و هم هورمونی است که بدن ما می سازد. این یک ویتامین محلول در چربی است که مدتهاست به بدن کمک می کند تا کلسیم و فسفر را جذب و حفظ کند. هر دو برای ساخت استخوان بسیار مهم هستند. همچنین، مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که ویتامین D می تواند رشد سلول های سرطانی را کاهش دهد، به کنترل عفونت ها و کاهش التهاب کمک کند. بسیاری از اندام‌ها و بافت‌های بدن دارای گیرنده‌هایی برای ویتامین D هستند که نقش مهمی فراتر از سلامت استخوان را نشان می‌دهد و دانشمندان فعالانه در حال بررسی سایر عملکردهای احتمالی هستند.

تعداد کمی از غذاها به طور طبیعی حاوی ویتامین D هستند، اگرچه برخی از غذاها با این ویتامین غنی شده اند. برای اکثر مردم، بهترین راه برای دریافت ویتامین D کافی، مصرف مکمل است، زیرا خوردن به اندازه کافی از طریق غذا سخت است. مکمل های ویتامین D به دو شکل موجود هستند: ویتامین D2 ("ارگوکلسیفرول" یا پیش ویتامین D) و ویتامین D3 ("کوله کلسیفرول"). هر دو نیز اشکال طبیعی هستند که در حضور پرتوهای فرابنفش B (UVB) خورشید تولید می‌شوند، از این رو نام مستعار آن «ویتامین آفتاب» است، اما D2 در گیاهان و قارچ‌ها و D3 در حیوانات از جمله انسان تولید می‌شود. تولید ویتامین D در پوست منبع طبیعی اولیه ویتامین D است، اما بسیاری از افراد به دلیل اینکه در مکان‌هایی زندگی می‌کنند که نور خورشید در زمستان محدود است، یا به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید به دلیل قرار گرفتن در بیشتر اوقات در داخل بدن، میزان کافی ویتامین D را ندارند. همچنین، افرادی که پوست تیره‌تری دارند، سطح ویتامین D خونی پایین‌تری دارند، زیرا رنگدانه (ملانین) مانند یک سایه عمل می‌کند و تولید ویتامین D را کاهش می‌دهد (و همچنین اثرات مخرب نور خورشید بر پوست، از جمله سرطان پوست) را کاهش می‌دهد.

مقادیر توصیه شده

مقدار توصیه شده رژیم غذایی برای ویتامین D مقدار روزانه مورد نیاز برای حفظ استخوان های سالم و متابولیسم طبیعی کلسیم در افراد سالم را فراهم می کند. حداقل قرار گرفتن در معرض نور خورشید را در نظر می گیرد.

RDA: مقدار مجاز رژیم غذایی توصیه شده برای بزرگسالان 19 سال و بالاتر 600 IU (15 میکروگرم) در روز برای مردان و زنان و برای بزرگسالان 70 سال بیشتر 800 IU (20 میکروگرم) در روز است.

UL: سطح بالای مصرف قابل تحمل حداکثر میزان مصرف روزانه است که بعید است اثرات مضری بر سلامتی داشته باشد. UL ویتامین D برای بزرگسالان و کودکان بالای 9 سال 4000 IU (100 میکروگرم) است.

بسیاری از افراد ممکن است حداقل نیاز به ویتامین را برآورده نکنند. داده های NHANES نشان داد که متوسط ​​دریافت ویتامین D از غذا و مکمل ها در زنان 51 تا 71 ساله 308 واحد بین المللی در روز بود، اما تنها 140 واحد بین المللی از غذا (شامل محصولات غنی شده). [1] در سراسر جهان، تخمین زده می شود که 1 میلیارد نفر سطح ناکافی ویتامین D در خون خود دارند و کمبود آن در همه قومیت ها و گروه های سنی دیده می شود. [2-4] در کشورهای صنعتی، پزشکان شاهد ظهور مجدد راشیتیسم هستند، بیماری ضعیف‌کننده استخوان که تا حد زیادی از طریق غنی‌سازی ویتامین D ریشه‌کن شده بود. [5-7] بحث های علمی در مورد اینکه افراد به چه مقدار ویتامین D در روز نیاز دارند و سطح سرمی بهینه برای جلوگیری از بیماری باید چقدر باشد، وجود دارد. موسسه پزشکی (IOM) در نوامبر 2010 توصیه هایی را برای افزایش مصرف روزانه ویتامین D برای کودکان و بزرگسالان در ایالات متحده منتشر کرد. و کانادا به 600 واحد در روز. [1] این گزارش همچنین حد بالایی را از 2000 به 4000 IU در روز افزایش داد. اگرچه برخی از گروه‌ها مانند انجمن غدد درون ریز روزانه 1500 تا 2000 واحد بین‌المللی را برای رسیدن به سطوح سرمی ویتامین D توصیه می‌کنند، IOM احساس می‌کند شواهد کافی برای ایجاد ارتباط علت و معلولی با ویتامین D و فواید سلامتی به غیر از سلامت استخوان وجود ندارد. از آن زمان، شواهد جدید از مزایای دیگر مصرف مقدار کافی ویتامین D حمایت کرده است، اگرچه هنوز در مورد مقدار کافی در نظر گرفته شده توافق نظر وجود ندارد.ویتامین D و سلامتی

نقش ویتامین D در پیشگیری از بیماری یک حوزه تحقیقاتی محبوب است، اما پاسخ‌های روشن در مورد مزایای مصرف مقادیر فراتر از RDA قطعی نیست. اگرچه مطالعات مشاهده‌ای ارتباط قوی با میزان پایین‌تر بیماری‌های خاص در جمعیت‌هایی که در آب و هوای آفتاب‌تر زندگی می‌کنند یا سطوح سرمی ویتامین D بالاتری دارند، نشان می‌دهد، اما آزمایش‌های بالینی که به افراد مکمل‌های ویتامین D برای تأثیرگذاری بر یک بیماری خاص می‌دهند، هنوز قطعی نیستند. این ممکن است به دلیل طرح های مختلف مطالعه، تفاوت در نرخ جذب ویتامین D در جمعیت های مختلف و دوزهای متفاوتی باشد که به شرکت کنندگان داده می شود. درباره تحقیقات در مورد ویتامین D و شرایط و بیماری های خاص سلامت بیشتر بدانید:نور فرابنفش

ویتامین D3 می تواند زمانی تشکیل شود که یک واکنش شیمیایی در پوست انسان رخ دهد، زمانی که استروئیدی به نام 7-dehydrocholesterol توسط نور UVB خورشید یا به اصطلاح پرتوهای "برنزه کننده" تجزیه می شود. مقدار ویتامین جذب شده می تواند بسیار متفاوت باشد. موارد زیر شرایطی است که قرار گرفتن در معرض نور UVB را کاهش می دهد و بنابراین جذب ویتامین D را کاهش می دهد:

استفاده از ضد آفتاب؛ استفاده صحیح از ضد آفتاب می تواند جذب ویتامین D را بیش از 90 درصد کاهش دهد. [76]

پوشیدن لباس کامل که پوست را بپوشاند.

گذراندن زمان محدود در خارج از منزل

رنگ پوست تیره تر به دلیل داشتن مقادیر بالاتر رنگدانه ملانین است که به عنوان یک نوع ضد آفتاب طبیعی عمل می کند. [77]

سنین بالاتر زمانی که کاهش سطح 7-دهیدروکلسترول و تغییرات در پوست وجود دارد و جمعیتی که احتمالاً زمان بیشتری را در داخل خانه می گذرانند.

برخی فصول و زندگی در عرض های جغرافیایی شمالی بالای استوا که در آن نور UVB ضعیف تر است. [76] در نیمکره شمالی، افرادی که در بوستون (ایالات متحده)، ادمونتون (کانادا) و برگن (نروژ) زندگی می‌کنند، نمی‌توانند ویتامین D کافی را برای 4، 5 و 6 ماه از سال از خورشید تولید کنند. به ترتیب. [76] در نیمکره جنوبی، ساکنان بوئنوس آیرس (آرژانتین) و کیپ تاون (آفریقای جنوبی) در طول ماه‌های زمستانی (ژوئن تا آگوست) نسبت به ماه‌های بهار و تابستان، ویتامین D کمتری از خورشید تولید می‌کنند. [76] بدن ویتامین D را از قرار گرفتن در معرض نور خورشید در تابستان ذخیره می کند، اما باید برای چندین ماه باقی بماند. در اواخر زمستان، بسیاری از مردم در این مناطق با عرض جغرافیایی بالاتر دچار کمبود هستند. [77]

توجه داشته باشید که از آنجایی که اشعه ماوراء بنفش می تواند باعث سرطان پوست شود، اجتناب از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید ضروری است و به طور کلی نباید از سولاریوم استفاده کرد.

علائم کمبود و سمیت

کمبود

کمبود ویتامین D ممکن است به دلیل کمبود در رژیم غذایی، جذب ضعیف یا نیاز متابولیک به مقادیر بالاتر باشد. اگر فرد به اندازه کافی ویتامین D نمی خورد و در مدت طولانی در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار نمی گیرد (به بخش بالا مراجعه کنید)، ممکن است کمبود آن ایجاد شود. افرادی که نمی توانند شیر، تخم مرغ و ماهی را تحمل کنند یا نمی خورند، مانند کسانی که به عدم تحمل لاکتوز مبتلا هستند یا از رژیم غذایی وگان پیروی می کنند، در معرض خطر بیشتری برای کمبود هستند. سایر افراد در معرض خطر بالای کمبود ویتامین D عبارتند از:

افراد مبتلا به بیماری التهابی روده (کولیت اولسراتیو، بیماری کرون) یا سایر شرایطی که هضم طبیعی چربی را مختل می کند. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که به توانایی روده در جذب چربی های غذایی بستگی دارد.

افرادی که چاق هستند سطح ویتامین D خون کمتری دارند. ویتامین D در بافت های چربی اضافی انباشته می شود اما در صورت نیاز به راحتی برای بدن در دسترس نیست. ممکن است برای دستیابی به سطح خونی مطلوب به دوزهای بالاتر مکمل ویتامین D نیاز باشد. برعکس، با کاهش وزن افراد چاق، سطح ویتامین D خون افزایش می یابد.

افرادی که تحت عمل جراحی بای پس معده قرار گرفته اند، که معمولاً قسمت بالایی روده کوچک که ویتامین D در آن جذب می شود، برداشته می شود.

شرایط ناشی از کمبود طولانی مدت ویتامین D:

راشیتیسم: وضعیتی در نوزادان و کودکان با استخوان های نرم و ناهنجاری های اسکلتی ناشی از سفت نشدن بافت استخوانی.

استئومالاسی: وضعیتی در بزرگسالان با استخوان‌های ضعیف و نرم که می‌تواند با مکمل‌سازی معکوس شود. این با پوکی استخوان متفاوت است که در آن استخوان‌ها متخلخل و شکننده هستند و این وضعیت غیرقابل برگشت است.

سمیت

مسمومیت ویتامین D اغلب در اثر مصرف مکمل ها رخ می دهد. بعید است که مقادیر کم ویتامین موجود در غذا به سطح سمی برسد و قرار گرفتن در معرض آفتاب زیاد منجر به مسمومیت نمی شود زیرا گرمای بیش از حد روی پوست از تشکیل D3 جلوگیری می کند. توصیه می شود از مصرف روزانه مکمل های ویتامین D حاوی بیش از 4000 واحد بین المللی، خودداری کنید، مگر اینکه تحت نظر پزشک خود نظارت داشته باشید.

علائم مسمومیت:

بی اشتهایی

کاهش وزن

ضربان قلب نامنظم

سفت شدن رگ‌ها و بافت‌ها به دلیل افزایش سطح کلسیم خون، که به طور بالقوه منجر به آسیب به قلب و کلیه می‌شود.

آیا میدانستید؟

متأسفانه گرفتن پرتوهای خورشید در یک دفتر آفتابگیر یا رانندگی در اتومبیل به دریافت ویتامین D کمکی نمی کند زیرا شیشه پنجره به طور کامل اشعه ماوراء بنفش UVB را مسدود می کند.