سلام!
سلام به روی ماهتون
با آرزوی بهترین ها برای شما
گفتم بیام دور هم از سه پرسش تولستوی حرف بزنیم.
اگه نخوندینش حتما برین سراغش، کلا شاید 10 صفحه باشه.
اما همین 10 صفحه نکات مهمی عرضه میکنه، و دوست دارم از دید خودم صحبت کنم.
همونطور که از اسم هم پیداست سه پرسش مطرح میشه و طبعا سه پاسخ.. بریم که بررسی کنیم..
پرسش اول که مطرح میشه اینه: مهم ترین وقت برای انجام یک کار چه زمانی است؟
و پاسخ اینه : اکنون، زیرا این همان زمانی است که تو قدرت داری و میتوانی کاری انجام دهی.
بهش که فکر کردم ، دیدم پسر چقدر اکنون در زندگیم بوده که از دستشون دادم؟
چقدر لحظه هایی بوده که باید کاری انجام میدادم و ندادم؟
احتمالا اکثر ما برای این سئوال بتونیم مثال های زیادی بیاریم.
بجورایی انگار ما ادم ها همیشه یا در فکر گذشته ایم یا در فکر اینده... پس حال چی میشه؟
می فرماید که: انسان همواره میان دو عدم زندگی میکند، گذشته که تمام شده و رفته و آینده که هنوز نیامده و اصلا مشخص نیست آینده ای وجود داشته باشد یا نه، پس زمان حال از همه مهم تر و با ارزش تر است ( برداشت از حدیث امام علی (ع) )
اما همه اینها به این معنا نیست که ادم نباید به گذشته و اینده فکر کند
بلکه به این معناست که از گذشته پند و عبرت گیرد و برای آینده اش تلاش کند ، اما به گونه ای نباشد که حال را از انسان بگیرد.
چون همونطور که هممون میدونیم حال به سرعت تبدیل به گذشته میشه و اگر در زمانش ازش استفاده نکردیم ، دیگه نمیتونیم ازش بهره ببریم...
یا از جناب سعدی:
کنونت که امکان گفتار هست
بگوی، ای برادر، به لطف و خوشی
که فردا که پیک اجل سر رسد
به حکم ضرورت زبان درکشی
احساس میکنم کسی که در لحظه زندگی میکنه ،واقعا زندگی میکنه، اگر حرفی در اون لحظه هست میگه، اگر باید کسی رو در اغوش بکشه ، میکشه ، اگر کسی رو دوست داره ، بهش میگه و کار امروز رو به فردا نمیندازه.
و اما پرسش دوم: انسان به چه کسی باید بیشتر توجه کند؟
پاسخ این بود : مهم ترین شخص برای تو ، آن است که با او هستی، زیرا کسی نمیداند که ایا فرصت دارد با شخص دیگری نشست و برخاست کند یا نه
این سئوال هم از اون سئوال های مهمی بود که به ذهنم نشست،
انگار خیلی اوقات ما کنار انسان هایی هستیم که دوستشون داریم مثلا پدر،مادر،خواهر،همسر و ... اما فقط فیزیکی کنارشون هستیم ، انگار اونطور که باید و شاید به اون ها توجه نمیکنیم و حواسمون بهشون نیست...
مثل همون : من در میان جمع و دلم جای دیگریست...
اما غافل از اینکه ممکنه عمر ما به سر برسه یا هزار و یک اتفاق دیگه و ما نتونسته باشیم شایسته از اطرافیانمون و از لحظات خوبمون بهره ببریم. لزوما نباید اتفاقات و لحظات بزرگ و مهم باشد ؛ یک لیوان چای و سخن گفتن با کسی که برایت مهم است...همین...
وَ چای دغدغه ی عاشقانه ی خوبی ست
برای با تو نشستن بهانه ی خوبی ست
حسن صادقی پناه
و پرسش سوم و آخر: چه کارهایی از لحاظ انجام دادن در اولویت هستند و باید آنها را انجام داد؟
و جواب: مهم ترین کار برای انسان انجام دادن کار نیک است، زیرا اصلا انسان برای همین به این جهان آمده...
ولی خب نیکی کردن هم انواعی داره، گاهی میتونه گره گشودن از کار کسی باشه، یا حتی گاهی کادو خریدن،ولی من نیکی رو منحصر به اینکه ادم کار خاصی انجام بده نمیدونم...
به قولی : ابرو گشاده باش ، چو دستت گشاده نیست...
لزوما نیکی کردن که نباید حتما کار بزرگ و سختی باشه،
از نظر من حتی لبخند زدن به یک نفر هم نیکی کردنه، حتی حرف خوب زدن به دیگران هم نیکی کردنه...
و یا حتی زمانی که هیچ کاری از دستت بر نمیاد ولی بازم تلاش میکنی، یا حداقل دلت به درد میاد...
یه جورایی منو یاد همون شعر معروف از جناب سعدی میندازه:
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورَد روزگار
دگر عضوها را نمانَد قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
اگر از هر سه بخوام جمع بندی داشته باشم ، از نظرم هر سه به مفهوم حال اشاره دارن هرکدوم به طریقی...
جواب اول که میگه مهم ترین لحظه حاله و دومی میگه که در همان حال توجه داشته باش به عزیزانت و انسان های اطرافت و جواب سوم هم میگه که در همان حال بهترین تصمیم را بگیر، و بهترین تصمیم هم انجام کار نیکه...
خلاصه ترش اینه: اهمیتِ لحظهٔ اکنون، اهمیتِ انسانی که همین حالا مقابل توست، و اهمیتِ کاری که همین حالا میتوانی خیرش را منتشر کنی.
اینم از این...
ممنونم که همراهیم می کنید:)
و اینکه منبع کتاب سه پرسش تولستوی ترجمه پریسا سالارفر از کانون فرهنگی چوک هست که در اپ طاقچه به صورت رایگان در دسترسه...
و اخرین سئوال: شما چطور؟ آخرین باری که لحظهٔ اکنون را جدی گرفتید کی بود؟
