۸۳/۱/۱۱ دقیقا روزی که من به دنیا اومدم یعنی ۱۷ سال پیش. در طی این سال ها علایق متنوعی رو انتخاب کردم و کارای مختلفی رو انجام دادم، اما شاید دلیلی که امروز باعث شده نوشتن رو شروع کنم و به نوعی اسیر بند واژه بشم تجربه ایی ایستا در دل این زندگی پرتحرک باشه.
تا امروز در طی عمرم کادو های زیادی گرفتم و کادوهای بسیاری هم دادم ولی شاید امروز نوشتن در ویرگول میتونه بهترین هدیه ایی باشه که به خودم میدم.
خیلی خب دیگه وقتشه که معرفی نامه ی خودم رو شروع کنم بگم که اصلا قراره از چی بنویسم چجور بنویسم و برای چه کسی می نویسم...
از جمله اون سلیقه های متنوع در تجارب زیستم چندتاشون به پاشنه آشیل زندگیم تبدیل شدن مثل سینما و کتاب و شعر و موسیقی، امید وارم در آینده بتونم در مورد هرکدوم به خوبی بنویسم بتونم از پس هر مدیوم بر بیام البته که من منتقد هر کدوم از اینا نیستم ادعایی هم ندارم( که خودش کم ادعایی نیست?) ولی قرارم نیست برداشت هام فاقد هرگونه ارزش باشه، توی هر کدوم از این دسته ها هم کلاسیکش بهتر بهم میچسبه و الان در شعر بیشتر با اشعار معاصر روزگار میگذرونم و به همین سبب موسیقی های جدیدترم بیشتر گوش میکنم.
لحنم قرار نیست فاخر و متشکل از کلمات سنگین باشه و نه قراره که ساده و آبکی باشه البته که بسته به موضوع فرق میکنه.
به عنوان یه مخاطب عام برای همه مینویسم.
به جز هنر به فلسفه و زیست شناسی و برآمده از اون روانشناسی هم علاقه دارم که بعد تر ها در موردش سخن پراکنی می کنم، قراره چند تا انتشاراتم درست کنم ولی هنوز اول راهم و از شما میخوام اگر کم و کاستی و خامی در قلم ازم دیدین چشم پوشی نکنید فریاد انتقاد سر بدین تا هر روز بهتر و بهتر بنویسم.
