امروز توی بانک نشسته بودم، منتظر نوبتم. مثل همیشه اطراف رو نگاه می‌کردم و مکالمه آدمای دور و برم رو می‌شنیدم. یکی با چهره عصبی به تلفن می‌گفت:
بازم فراموش کردی قسط رو بدی؟ این بار جریمه شدیم!
یه نفر دیگه به کارمند بانک شکایت می‌کرد: چند ماهه وقت نکردم قبض برق رو پرداخت کنم. حالا تهدید کردن که قطعش می‌کنن.
همون لحظه با خودم فکر کردم: چرا اینا از پیمان استفاده نمی‌کنن؟ کاش می‌دونستن همچین چیزی هست!
چون پیمان یا همون دایرکت دبیت، سال‌هاست که داره زندگی منو راحت‌تر می‌کنه. قبض‌ها، قسط وام، حتی خرید اشتراک‌های ماهانه مثل اینترنت و نتفلیکس، همشون خودکار پرداخت می‌شن. دیگه لازم نیست به چیزی فکر کنم یا استرس عقب‌افتادگی داشته باشم.
وقتی نوبتم شد و کارم تموم شد، به کارمند بانک گفتم: چرا بیشتر درباره پیمان اطلاع‌رسانی نمی‌کنید؟ خیلیا هنوز نمی‌دونن چنین سیستمی هست.
کارمند لبخند زد و گفت: دقیقاً! اگه همه از پیمان استفاده کنن، نه این صف‌ها رو می‌بینیم، نه این‌همه نگرانی و استرس.
از بانک که بیرون اومدم، یه حس دوگانه داشتم. خوشحال بودم که پیمان توی زندگی من هست و به‌جای من همه چیز رو مدیریت می‌کنه. ولی از طرفی، دلم می‌خواست همه این حس آرامش رو تجربه کنن. کاش یه روزی برسه که هیچ‌کس دیگه به خاطر پرداخت‌های عقب‌افتاده اذیت نشه.
پردادپدوست من تو هم فراموش نکن که پیمان رو به زندگی خودت اضافه کنی و بخشی از دغدغه‌هات رو بهش بسپاری.
پس #بسپارش به پیمان!
