در زندگی برای عبور از روزهای سخت، هنر همچون درمان نجات دهنده است. حس غرق شدن در لحظه و توجه و تمرکز به یک تیکه چوب بی جان و جان دادن و شکل بخشیدن به آن، تجربه ای خاص و تکرار نشدنی است. هنر چوب بخش کوچکی از این دنیا شگرف است. روزی اتفاقی وارد کارگاه چوبی شدم که برای چندسال انرژی و انگیزه زندگی ام را ساخت. آن کارگاه که خانه قدیمی ای بود و حیاط باصفایی داشت با یک درخت یاس بنفش که در وقت بهار عطر خوشایند آن با بوی چوب در هم می آمیخت و وقت استراحتمان در آن میگذشت و چه لحظات نابی می ساخت. شوق و ذوق ساخت اثری بی کم و کاست با حس خالق بودن آن نتیجه ای است که هر هنرمندی را به وجد می آورد چرا که تو نباشی و اثرت ماندگار بماند ولو آنکه تعداد اندکی آن را ببینند و بشناسند.
به این فکر می کنم که این هنر همراه من هست و در یادم می ماند و هر چندساله باشم و تا زمانی که دستانم ،انگشتانم رمق و نیروی یاری داشته باشند می سازنند و این همراهی چقدر شیرین است. درست مثل نوشتن..
خوشحالم از اینکه به کارهایی رو آوردم که هر زمان به آنها رو ببرم دست خالی بر نمی گردم؛ به حافظه ی دستانم، چرخش نوک قلم برکاغذ و به رد اثرم بر خط و خال های چوب و...
همه این ها را گفتم تا دست سازه های چوبی ام را معرفی کنم.
اینکه «هیمه » طفل نوپای من است. فضایی که کارهای کوچکم خودنمایی می کنند و چقدر به تک تکشان علاقه مندم. من به تکه ای از طبیعت شکل بخشیدم و به دستان تو میسپارم. دست سازه های چوبی هیمه هنر دستان من است که فرایند طراحی و اجرا و ساخت و تولیدش توسط خودم انجام می شود. همراهی اش کن که هنر، نجات بخش زندگی است.
