رادیکال‌های آزاد به‌راحتی می‌تواند کمبود الکترونی خود را با دزدیدن از سایر مولکول‌ها بر طرف کنند اما این موضوع باعث آسیب به DNA و سایر سلول‌ها می‌شوند.
بدن به خودی خود می‌تواند با برخی از این رادیکال‌های آزاد مقابله کند و حتی برای داشتن عملکرد موثر به آن‌ها نیاز دارد. با این حال، آسیب ناشی ازآن‌ها مربوط به تجمع بیش از حد رادیکال‌های آزاد در طول زمان است که این موضوع را غیرقابل کرده و منجر به بیماری‌های خاصی (از جمله بیماری قلبی و کبدی) و برخی سرطان‌ها (مانند سرطان دهان، مری، معده و روده) شود.
اکسیداسیون در بدن انسان می‌تواند ناشی از داشتن استرس، مصرف سیگار و دخانیات، نوشیدن الکل، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، آلودگی هوا و عوامل دیگر سرعت بالاتری به خود بگیرد.
الف) از بین رفتن تدریجی عدسی چشم، که در نهایت به از دست دادن بینایی کمک می‌کند.
ب) التهاب مفاصل (آرتریت)
ج) آسیب به سلول‌های عصبی در مغز، که به شرایطی (مانند بیماری پارکینسون یا آلزایمر) کمک می‌کند.
د) تسریع روند پیری در افراد
ر) افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، زیرا رادیکال‌های آزاد کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) را تشویق می‌کنند تا به دیواره سرخرگ بچسبد.
ز) برخی سرطان‌ها توسط DNA سلولی آسیب دیده در بدن افراد ایجاد می‌شوند.
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد آنتی‌اکسیدان‌ها زمانی مؤثرتر هستند که از غذاهای کامل به‌جای جداسازی از یک غذا و ارائه به شکل قرص استفاده شوند.
تحقیقات نشان می‌دهد که برخی از مکمل‌های ویتامین می‌توانند حتی د رمواردی خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.
در مطالعه‌ای که اثرات ویتامین E را مورد بررسی قرار داد، نشان داد که وقتی به عنوان مکمل مصرف شود، فواید یکسانی ندارد.
همچنین، مواد معدنی یا ویتامین‌های آنتی‌اکسیدانی می‌توانند به‌عنوان پرواکسیدان‌ها یا «اکسیدان‌های آسیب‌رسان» عمل کنند، این موضوع زمانی رخ می‌دهد که در سطوحی به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از مقادیر توصیه‌شده برای مصرف رژیم غذایی مصرف شوند.
یک رژیم غذایی متعادل که شامل مصرف آنتی اکسیدان از غذاهای کامل است، بهترین است.
