این روزها با سوختن جنگل های هیرکانی قلب ما هم در آتش می سوزد!اما شاید کمتر کسی است که بداند درختها از ما آدم ترند!
در واقع جامعه درختان همان آرمان شهری هستن که سالها فلاسفه درباره اش حرف زدند و هیچ بنی بشری تا کنون به آن دست نیافته!
من وقتی کتاب زندگی راز آمیزدرختان رو به توصیه گروه کتابخوانی آکادمی حیات وحش ایران مطالعه کردم ،تازه فهمیدم ما فرزندان بشر فقط ادعای پیشرفت و دموکراسی وانسانیت داریم!
اصلا نهادهای حقوق بشری دنیا باید برای نجات دنیا و اجرای عدالت نگاهی به زندگی درختان بیندازن!اصلا من و تو هم به عنوان شهروند باید درخت رو الگوی خودمون قرار بدیم!
چون درختهای جنگل وقتی بحرانی مثل سیل ،آتش سوزی و هجوم حشرات رخ میده از طریق قارچهای کف جنگل که مثل اینترنت می مونه پیغام هشدار رو بهم منقل می کنن و سعی می کنن همنوع خودشونو نجات بدن !
حتی وقتی درختی ضعیف یا در حال مرگه سعی می کنن احیاش کنن.
حالا ما چطور؟ما وسط جنگ ها و بحران های انسانی دنبال جبهه گیری و سیاست بازی و تعیین حق و باطلیم!
حتی الگوی رفتار مادرانه هم توی درختها مشاهده شده.به نحوی که درختهای بزرگ تر نحوه رشد کردن وبالیدن رو به نهال ها یاد میدن!
اما خیلی از ما آدمها به جای کمک به همنوعمون به فکر پیشرفت خودمون ونردبون کردن دیگران برای رسیدن به خواسته هامون بودیم!
البته نمیشه منکر این شد که تو شرایط سختی مثل خشکسالی بعضی گونه های درختی برای بقا با هم رقابت می کنن،اما رقابت اونها بر اساس شایستگی ،تنومندی ،کهنسالی و ارزش های اخلاقی والاست!
حرف از کهنسالی شد!درختها بر خلاف ما آدمها با گذر زمان سر جنگ ندارن و خیلی از گونه های گیاهی در سنین کهنسالی به شکوفایی و بالندگی و اقتدار بیشتری نسبت به جوونی می رسن و درختهای جوون به اونها احترام میزارن در واقع درختهای جوون اجازه میدن که درخت پیر نور بیشتری دریافت کنه!
راستی می دونستید درخت ها هم دچار چین وچروک میشن؟چین وچروکهای روی تنه و تعداد حلقه ها سن درخت رو به ما نشون میده.
اما درختها بر خلاف ما آدمها نگران پیر شدنشون نیستن.چون یاد گرفتن ارزشمند بودن صرفا نه در زیبایی وجدانی بلکه در مفید بودن معنا میشه و هر چقدر پیرتر باشی،مفیدتری!
این موجودات نازنین حتی وقتی می میرن هم برای طبیعت یادگاری های ارزشمندی به جا میزارن!
کنده ها و تته های درخت مرده از خاک جنگل محافظت می کنن و از فرسایش اون جلوگیری می کنن.
در حقیقت درختها ممد حیات هستند و مفرح ذات!
اونها در طول زندگیشون دی اکسید کربن رو جذب می کنن و به عنوان ریه های زمین هوای تازه و پاکیزه رو در اختیار ما میزارن.
در طول زندگیشون هم رفتاری مبنی بر همنوع دوستی و عدالت اجتماعی دارن.وقتی هم که زندگی پر ثمرشون به پایان میرسه باعث بقای جنگل و کره زمین میشن !
پس ایندفعه که خواستی دنبال نجات دهنده توی آینه بگردی،یادت باشه نجات دهنده تو و همه نسل بشر توی جنگل و در دل خاک ریشه داره!
