نمیدونم . . این روزا . . فقط احساس میکنم تنها چیزی که میتونه نجاتم بده از این اوضاع تنهاییه . . تنهایی حس جالبی نیست ولی دوست داشتنیه . تنهایی میتونه کاری کنه که انقد فکر کنی تا به کار های گذشتت بخندی و فقط ازشون بگذری . . میتونه کاری کنه از خیلیا دور باشی ، مثلا از کسی دور باشی که قبلا بخاطرش دست به هر کاری میزدی و با تمام وجودت دوسش داشتی ولی اون شخص دیگه نیست پیشت که همراهیت کنه .
تنهایی دوست داشتنیه به دلیل اینکه خودتی و خود تو بدون هیچ ادمِ مزاحمی که باعث ناراحتیت بشه و نگران این باشی یوقت ناراحت نشه ، قضاوتت نکنه . خودت میتونی با خودت حرف بزنی ، کتاب بخونی به همراه یه لیوان قهوه ( از همون ترکیبای بهشتی موافقی ؟ )
بعضی وقتا به این فکر میکنم اگر واقعا ادما نبودن چقدر دنیا قشنگتر بودش ، بودن اسیب دیدن زمین ، یجای سبز و قشنگ ، بدون الودگی و کثیفی :)))
