اون صحنه ای از هری پاتر رو یادته که پروفسور اسنیپ از دامبلدور پرسید : یعنی این پسر رو بزرگ کردی و پرورش دادی تا یه روز گوشت قربونیت بشه؟ استعداد و خاص بودنه هری پاتر هر چند اونو قهرمان داستان نشون میده اما تا حالا به این فکر کردی آیا هری هم به خودش افتخار میکرد؟ یا از زندگیش راضی بود در حالی که مرگ تک تک عزیزانشو دیده بود و همیشه در حال قضاوت شدن بود؟ یادته چقدر توی داستان فکر میکرد اینکه هنوز زنده است از خودخواهیشه؟
هرمایینی چی اونو یادت میاد به خاطر استعدادش و دوستیش با هری مجبور شد خانواده شو رها کنه تا زنده بمونن ... یا رون که برادرشو از دست داد ...
از بچگی بهت گفتن توی چه چیزی استعداد داری؟ شده استعدادت روزنه ی نگاهتو به هر چیز دیگه ای ببنده؟ شده حس کنی میخوای بری یه سمت دیگه و یه چیز دیگه رو امتحان کنی اما استعداده بشه افسارت؟ اینو خواستم بگم که بدونی شاید نبوغت در یه زمینه ای برندت کنه، شاید ببرتت بالا و تبدیلت کنه به یه ابر قهرمان اما دلیل نمیشه خوشحالت کنه یا کاری کنه به عشقش از خواب بیدار شی ...
نفرین و استعداد سفید برفی زیباییش بود ... هری پاتر جادوگریش ... ایلان ماسک پشت کارش ... ماری کوری هوش ،تلاشش و علاقه اش به شیمی و فیزیک ... تورینگ محاسبه و دید ریاضیاتی ... تسلا فیزیک و فلسفه ...
نفرین تو چیه؟ تصمیم تو چیه؟ زندگی ای که توش خوشحالی یا برندی؟
کانال تلگرام: https://t.me/simrapioo
