Ocean with David Attenborough
مستند شروع شد. از حیرتانگیز بودن کف اقیانوسها و دریاها و زیباییهای رنگارنگشان آنقدر لب گزیدم تا عاقبت لبم متورم شد. چیزی نگذشت که به متن ماجرا رسیدیم و اینبار از دراماتیک بودن ماجرا لبانم را میجویدم.
تازهترین مستند سر دیوید اتنبرو با نام اقیانوس (Ocean)، عملیات صید ترال یا کشیدن تور بر کف دریا را از زاویهای بیسابقه نشان میدهد. _از دیدگاه حیواناتی که در مسیر این ویرانی قرار دارند._ در این تصاویر، میتوان سپیداجها و سفرهماهیهایی را دید که در حال فرار از دیواری از طناب و فلز هستند که با قدرت تمام روی بستر دریا میکوبد و همه چیز را در مسیر خود نابود میکند. این صحنههای دلخراش، پیام اصلی اتنبرو را به شکلی نیرومند بازتاب میدهند: اگر دریا را نجات دهیم، سیاره زمین را نجات دادهایم.»
در حال حاضر، آسیبی که به دریاها وارد میکنیم، از فضا هم قابل مشاهده است. هر بار که یک کشتی صید ترال، تور خود را پایین میاندازد و روی بستر دریا حرکت میکند، ستونهایی از رسوبات را به هوا میفرستد و ردهایی از ویرانی به جا میگذارد که حتی در تصاویر ماهوارهای ثبت شدهاند. برخی از این ردها دهها کیلومتر طول دارند و هرکدام نشاندهندهی نابودی اکوسیستمی هستند که ممکن است بازیابیاش سالها طول بکشد.
اتنبرو در این ویدئو میگوید:
از سطح دریا، هرگز نمیفهمید چنین چیزی در حال رخ دادن است، این فاجعه تا امروز از دید پنهان مانده بود. یک ترالر صنعتی مدرن با زنجیر یا تیرآهن فلزی، کف اقیانوس را جارو میکند و هر چیزی که سر راهش باشد را به درون تور پشت سرش میکشد. این دستگاه، با خشونت تمام، روی بستر دریا حرکت میکند و تقریباً همهچیز را نابود میکند در حالی که اغلب فقط دنبال صید یک گونه خاص است. تقریباً هر چیز دیگر نابود میشود. بیش از سهچهارمِ صید یک ترالر ممکن است دور ریخته شود. تصور راهی پرهزینهتر و پراتلافتر برای صید ماهی سخت است.
بااینحال، جای امیدواری وجود دارد. زیرا همانطور که اتنبرو در پیام خود برای روز جهانی اقیانوسها گفت: «قدرت بازسازی اقیانوس شگفتانگیز است، اگر فقط به آن فرصت دهیم.»
تصور این حجم از نابودی برایم سخت بود. با تنها خانهمان چه میکنیم؟ نابودی در پس نابودی دیگر!
اغلب به تولید زباله در خانهها فکر میکردم، به پسماندهای خانگی و صنعتی به زبالهها و شیرابههایشان. به جنگلهایی که نابود میکنیم، به تخریبهایی که در سراسر زمین ایجاد میکنیم. به بر هم زدن اکوسیستم. حتی به ماهوارههایی که در فضا رها کردهایم و حالا مثل یک تکه آشغال آن بالا روی سرما ول شدهاند. میدانستم که در دریا هم صید بیرویه میکنیم، اما فکرش را هم نمیکردم تا این حد کمر به انهدامش بسته باشیم. میدانم من و تویی که این متن را میخوانیم کارهایی نیستیم. اما کسی از جنس ما پشت سر تمام این قضایاست. او هم آدم است آدمی که قدرت دارد، پول دارد و طمع چشمانش را کور کرده. کسی چه میداند اگر آن پول و قدرت در دستان ما بود چه میکردیم؟
چانهام گرم شده.(البته بهتر است بگویم دست برای نوشتن)
بگذریم.
به دیدنش میارزید. هر چند که غمی عجیب وجودم را گرفته.
توضیحات: بخشی از متن را از اینجا برداشتهام که میتوانید بروید و کاملش را بخوانید.
۲۷ مرداد ۴۰۴
پست ۹۸
