شعر نوشته از ابوالفضل منصف

دلم تنگ است ودل تنگی ؛ برایم چشم تر دارد
کسی دیوانه تر من به سودایم نظر دارد

بهارم رفته اما در تکاپوی خزان هستم
خزانی زرد و بارانی که بادی مختصر دارد

غمی کهنه گرفته در بغل اغوش سردم را
خیال خام من هرشب تقاضای سحر دارد

غریبان باغم دوری خود در التهاب ام
وطن از دوری گل های خود حالی دگر دارد

دوای درد های بی تو بودن رانمیدانم
ولی انگار یک دنیا دلم میل سفر دارد

میخانه چو مسجد به تنم داد شرابی
از خود چو به بیرون شدم که سو خرابی

ساقی که بِ زد می به نمازم در ان دم
جستم زتنم تا که عیان شد چو سرابی