جهان از طریق تصویر شکل می گیرد ، شاهنامه به هنر های نمایشی( رقص، موسیقی، نقالی،سینماو...) نزدیک تر است تا سایر هنر ها ؛ ابیات شاهنامه به مخاطب امکان می دهد تا در خیال خود غوطه بخورد و تجسم کند. شعر شاهنامه گرچه از واژگان ساخته شده است اما با زبان بصری می سازد و جزئیات را شرح می دهد.
شاهنامه مهم ترین اثر فردوسی و یکی از بزرگ ترین اثار ادبیات کهن فارسی است. شاهنامه پایدار ترین و استوار ترین پایگاه چیستی هر ایرانی است. زیرا که ایران را گوهرین و نهادین در شاهنامه می‌توان یافت. موضوع این شاهکار، تاریخ ایران قدیم از اغاز تمدن نژاد ایرانی تا انقراض حکومت ساسانیان به دست اعراب است و به سه دوره اساطیری (از عهد کیومرث تا ظهور فریدون) ، پهلوانی(از قیام کاوه آهنگر تا مرگ رستم) و تاریخی (از بهمن اسفندیار تا یزدگرد سوم) تقسیم می شود.
ابیات شاهنامه مانند یک زبان تصویری است. زیرادر هر بیت و در هرحادثه ای که درشاهنامه رخ می دهد، می توان جزئیات ، راوی گری و انواع برش را یافت. پس می توان گفت شاهنامه اثری است که با همه عناصر در فیلم و نمایش نامه نویسی وجود دارد ، مرتبط است. در شاهنامه شخصیت های منفی وجود دارد که باعث خلق شدن یک فیلم یا تئاتر و یا یک نقالی زیبا و تماشایی می شود ؛ که مخاطبان خصوصا جوانان و نوجوانان می توانند اول از زیبایی اثر لذت ببرند و سپس از پند های داستان عبرت بگیرند.
اما الان در فضای فیلم سازی و تئاتر جای خالی قهرمانان و اسطوره های شاهنامه احساس می شود. شاهنامه با داشتن امتیازاتی قابل توجه بهترین سوژه برای ساخت فیلم برای مردم ایران زمین است چرا که با خواندن و دیدن و شنیدن سرگذشت اجدادمان می توانیم ، از انان عبرت گرفته و نگرش خود را به زندگی تغییر دهیم.
