سالهاست که دم عید مشتی گندم یا عدس سبز میکنیم و ازشون مراقبت میکنیم تا یه سین سبز سرسفره ۷سین داشته باشیم .سوالی که پیش میاد اینه :چند نفر از میلیونها ایرانی فلسفه پشت این اتفاق رو میدونن ؟چند نفر مون میدونیم چرا سبزه عید رو تا سیزده بدر نگه داری میکنیم و بعد از گره زدن به (آب )روان میسپاریم؟
واقعیت اینه که هرسنتی از گذشته های دورتا به امروز حامل پیامی هست .آیا ما سعی کردیم این پیام رو دریابیم ؟
پیام سبزه عید و سپردن اون به آب روان چیه ؟
دیروز حین پیاده روی منظره بالا رو دیدم و دلم نیومد با ویرگولیان به اشتراک نذارم و خداروشکر کردم که هنوزم هستن کسانی که از لطافت روح شون بهره میبریم و امیدوار میشیم .??
پ ن ۱:
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست ؟
خیام
پ ن ۲:
ویرگول جان این پست رو امروز برای سومین بار منتشر میکنم امیدوارم حذف نشه یا اگر حذف میشه علتش رو بهم بگین ???
