تخصص روانشناسی بالینی

تخصص بالینی یکی از قدیمی ترین شاخه های روانشناسی است و امروزه نیز در بین دانشجویانی که مشغول به تحصیل هستند ، بیشترین انتخاب را دارد. یک روانشناس بالینی پزشک متخصص در زمینه سلامت روان است که با ارزیابی ، تشخیص و مداخله مشکلات عاطفی و رفتاری سروکار دارد .

مهارت های روانشناس بالینی

مراقبت و مداخله روانشناختی با افرادی که از مشکلات عاطفی رنج می برند ، کار آسانی نیست. گاهی اوقات بیمار شاکی، مستقیما همکاری نمی کند (همانطور که اغلب در مورد کودکان و نوجوانان اتفاق می افتد) گاهی برعکس، بسیار همکاری می کند . کمک یک روانشناس بالینی همیشه در محیط بیمار امکان پذیر نیست. یا خود بیمار چندان متعهد به درمان نیست و تهدید به ترک آن می کند.

بنابراین ، مهارت های درمانی روانشناس به اندازه بقیه شایستگی های حرفه ای که قبلاً ذکر شد اهمیت دارد. جلب اعتماد بیمار یکی از آنهاست. اطمینان از محرمانه بودن یک اصل مهم دیگر است. برای این منظور ، روانشناس بالینی باید مهارت های ارتباطی خوبی داشته باشد ، همدلی و قاطعیت را نشان دهد .

ویژگی های یک روانشناس بالینی خوب

مراقب و تحلیلی باشید ، در صورت لزوم در طول درمان راهنمایی کنید ، اما اجباری نباشید. همانطور که برخی معتقدند مدیریت همه این مهارتها آسان نیست و همچنین برای روانشناس ذاتی نیست. آنها استراتژی ها و ابزارهایی هستند که روانشناس بالینی در طول زمان و تجربه به دست می آورد.

همانطور که می بینیم ، تخصص روانشناسی بالینی سخت است ، بله. اگرچه هیجان انگیز نیز هست تا حد زیادی ، جذابیت و علاقه زیادی را به پیچیدگی برمی انگیزد که روان و مشکلات روانی انسان را پنهان می کند. یکی دیگر از ارزشهای افزوده شده برای این حرفه - اگر نه ، مهمترین - این است که بتوانید افراد را برای دستیابی به یک زندگی شاد و رضایت بخش راهنمایی کنید. در اینجا کلیدهای روانشناس بالینی وجود دارد: یک آموزش کامل حرفه ای و یک حرفه بسیار واضح برای کمک به دیگران .

امروزه شخصیت روانشناس بالینی بسیار دارای احترام و اعتبار است. ما متخصصان آنها را در مراکز مراقبت های اولیه بهداشت عمومی ، کلینیک های خصوصی ، بیمارستان ها ، سازمان های غیردولتی ، مراکز ترک اعتیاد و / یا مراقبت از معلولان و حتی تیم های کمک فنی ورزشی می بینیم. یک مثال از کار ارزشمند روانشناسان می تواند دوران قرنطینه کرونا باشد ، جایی که متخصصان مراقبت های روانی را برای پرسنل بهداشتی ، بستگان متوفیان و سالمندان و افرادی که دچار ترس و فوبیا شده بودند، بر عهده داشته اند.

کارکردهای اصلی روانشناسی بالینی

وظایف متخصص روانشناس سلامت بسته به حوزه ای که در آن کار می کنند بسیار متنوع است. با این حال ، آنها را می توان در موارد زیر گروه بندی کرد.

ارزیابی روانی

وظیفه مهم روانشناس جمع آوری اطلاعات در مورد بیمار از طریق ابزارهای مختلف است : مصاحبه بالینی ، مشاهده ، آزمایش ، مقیاس ، پرسشنامه و ثبت نام خود (توسط خود بیمار انجام می شود). هدف از این ارزیابی کمی و توصیف احساسات ، افکار ، مجموعه رفتار و آن عوامل محیطی است که بر رفتار فرد تأثیر می گذارد.

تشخیص

پس از اتمام فرایند ارزیابی ، روانشناس بر اساس دستورالعملهای طبقه بندی بیماریهای روانی ، تأثیر بیمار را تعیین می کند : DSM-V یا ICD-11. سپس ، او تمام این اطلاعات را در گزارشی جمع آوری می کند که بیمار را در مصاحبه بازگشت نشان می دهد. در طول ارزیابی و تشخیص ، مهم است که روانشناس علل بیولوژیکی تصویر علامتی را که بیمار نشان می دهد ، کنار بگذارد. بنابراین ، آنها معمولاً درخواست یک معاینه پزشکی قبلی را دارند .

مداخله

به طور کلی ، درمان شامل اجرای تکنیک ها و منابع متمرکز بر درک و غلبه بیمار بر بیماری است: چرا علائم حفظ می شوند ، چگونه می توانند احساسات ، افکار و رفتارهای خود را برای کاهش و غلبه بر مشکلات روانی تغییر دهند.

جلوگیری

کارکرد دیگر روانشناسی بالینی مداخله در سطح جامعه برای ارتقاء رفاه و بهداشت روانی خانواده است . از این نظر ، روانشناس بالینی دارای شایستگی های کلیدی برای طراحی و اجرای برنامه های مبتنی بر مشکلات اجتماعی در حال حاضر است: به عنوان مثال ، سیگار کشیدن ، اعتیاد به فناوری های جدید در جوانان ، پیشگیری از استرس و بیماری عروق کرونر قلب ...

تحقیق و بررسی

روانشناسی ، هم از نظر نظری و هم از نظر عملی ، متکی به روش علمی است و تخصص بالینی نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود. از این رو ، برخی از روانشناسان بالینی کار خود را بر توسعه مطالعات تجربی برای نوع بندی اختلالات روانی و تأیید همبستگی های احتمالی بین متغیرهای داخلی یا خارجی مرتبط با این بیماری ها متمرکز می کنند . اهداف دیگر تحقیقات آنها طراحی آزمونهای روان سنجی برای ارزیابی روانشناختی و ارزیابی اثربخشی درمانها و تکنیکهای جدید روانشناسی است.