تا حالا از خودتون پرسیدین خودتونو بر چه مبنایی قضاوت می کنین و دیگران شما رو بر چه پایه و اساسی قضاوت می کنند
در بین مراجعینی که دارم برای هر کدام از انها سوژه و موضوعی هست که بسیار اهمیت دارد و دنیا و دیگران را بر اساس آن می بینند و تمام رندگی و اهداغ رفتار با فرزندان و دوستان و به طور کلی قضاوت هاشون بر اساس اهمیت موضوعی که برایشان مهم است قضاوت می کنند. به قول معروف دیا را به دید خودشون می بینند و قضاوت می کنند. مثلا یک مراجعی دارم که بسیار پول دوست است و پول و پولدار بودن برایش یکی از مسائلی است که اهمیت ویژه ای دارد. مثلا یک دفعه گیر می داد به شوهرش که تو من رابه خاطر درآمد و پولم دوست داری یا مثلا اگر کسی محلش نمی داد و به او به قول خودش بی احترامی می کرد می گفت من مطمئنم به خاطر شرایط مالی خوبی که دارم، داره به من حسودی می کنه. معیار قضاوت اون مراجع فقط و فقط پول بود و کسی را هم موفق می دانست که موفقیت های مالی و شغلی بالایی داشته باشه. حتی وقتی می خواست کسی را تحقیر کند ، بی پولی آن فرد رو نشونه می گرفت و به سایر جنبه های مثبت او توجهی نمی کرد. مثلا اگر کسی را می دید که ساعت برند دستش بود او را آدم حسابی می دانست و اینگونه پول برایش شده بود منبع قضاوت.
حالا می خوام اینجوری نتیجه گیری کنم که ما آدمها بر اساس اولویت های ذهنی خودمون آدمها را قضاوت می کنیم و شرایطی که حتی به اجبار در زندگی دیگران پیش می اید را هرگز درک نکرده و آنها را طبق معیارهای خودمون قضاوت می کنیم و روی هرچیزی که وسواس داریم خودمون، دیگران و خودمون رو بر اساس همون پارامترهای ذهن خودمون می سنجیم. و البته این درباره دیگران هم صادق است و دیگران هم ما را بر اساس معیارهای ذهنی خودشان می سنجند و به همان میزان برای ما ارزش و احترام قائل می شوند. خب پس باتوه به این توضیحاتی که عرض کردم، برای انکه بتونیم خودمون به رضایت قلبی از خودمون برسیم و به آرامش درونی دست پیدا کنیم، باید تصمیم بگیرید که چه کسانی قرار هست جزوی از زندگی شما باشند یا نباشند. هرچقدر شما در ارتباط با افرادی باشید که عقاید و نگرش هاشون بیشتر شبیه شما باشد، راه رشد و تکامل را برای همدیگر بیشتر فراهم می کنید.
در ارتباط با این موضوع و سایر مسائل و موضوعات روانشناسی فردی و خانوادگی، پادکست های مشاوره روانشناسی ما را می توانید تهیه نمایید.
