وقتی کودک بودیم همه چیز برای ما مثل یک چالش بوده و بسیار نیاز به حمایت مدام والدین و کمک و هدایت آنها داشته ایم و والدین ما قسمت اعظم نیازهای ما را برآورده می ساختند. بنابراین همان موقع ما بعنوان کودک، والدین خودمون رو لغزش ناپذیر و خاص دونستیم و اینکه با دونستن اینکه پدر و مادر ما همه چیز بلدن و می دانن چی درسته و چی غلط به احساس بسیار عمیق امنیت در ارتباط با آنها به ما دست داد. حالا وقتی بزرگتر شدیم یک اتفاق وحشتناکی برای ما میفته اینکه می فهمیم ای داد بیداد والدین ما آنقدر هم خاص نیستن و آنها هم برای خودشون کلی مشکلات دارند. آن موقع است که می افتیم توی تناقض با خودمون و باورهایی که از آنها در وجود ماست و می خواهیم از تقدس آنها برای خودمون کم کنیم یک حس گناه شدید دامنگیرمون میشه که متاسفانه یک سری اعتقادات مذهبی و جامعه هم کم در شکل گیری این باور تلاش نکرده و هر چقدر این باورها بیشتر باشه این احساس گناه در ما بیشتر میشه و اکثرا خودش رو به صورت اضطراب نشون میده.
دکتر فهیمه رضایی متخصص روانشناس
