ای دل من دل عجیب وغریب
ای دل ساده ای که خورده فریب
مُردی هر بار وباز زنده شدی
ای دل پاک وصاف وجای حبیب
ای دلی که دوستدار گلی
ای دلی که طرف دار ملی
ای دل مانده در دوراهی ها
ای دلی که همیشه روی پلی
ای دلی که هوای توپاک است
چشم دارنده ی تو نمناک است
ای دلی که پری زشور وشعف
عاقبت منزل تو درخاک است
ای دلی که همیشه تنهایی
نگران تمام گل هایی
ای دلی که مدام می سوزی
مثل شمعی اسیر تب هایی
ای دلی که هنوز گرمی وپرنور
ای دلی که هنوز می تپی پرشور
ای دلی که هنوز می دانی
یوسفی می کند زلیخا کور
ای دلی که وظیفه ات سخت است
بس که پاکی خیال تو تخت است
ای دلی که اگر تو خوش باشی
صاحبت هرکه بوده خوشبخت است
ای دلی که هنوز پرجوشی
دائما می زنی وباهوشی
می رسد روزهای خوب از راه
می توانی توهم که بخروشی
ای دلی که عزیز و محترمی
قبله ای کعبه ای و چون حرمی
در تو باشد خدای تو ساکن
چه خدای بزرگ و با کرمی
ای دل من دل حبیب خدا
ای دل من دل مجیب خدا
ای دل من دل پراز شفقت
ای دل من دل نجیب خدا
ای دل ای مرکز تجمع درد
ای دل ای پاسگاه شجاع نبرد
ای دل ای قاصد پیامک عشق
ای دل ای باشگاه ورزش مرد
ای دل ای خوابگاه پلنگ امید
ای دل ای جایگاه خرس سفید
ای دل ای مامن خروس سحر
ای دل ای پناهگاه گرگ پلید
ای دل ای آشیانه ی عشق
ای دل ای گرم خانه ی عشق
ای دل ای هارد بوسه ی عشق
ای دل ای کارخانه ی عشق
ای دل ای مرکز اداره ی عشق
ای دل ای زادگاه وخانه ی عشق
ای دل ای دادگاه میل و هوس
ای دل ای مولد ترانه ی عشق
ای دل ای پرزننده به سوی آزادی
ای دل ای خا طرات آبادی
ای دل ای باغ نغمه ی شادی
ای دل ای ریشه دار وبنیادی
ای دل ای طالب خود آگاهی
ای دل ای منشا خدا خواهی
ای دلی که گاه روباهی
ای که دریایی و پراز ماهی
ای دل ای مخزن شگفتی ها
ای دل ای رزم طاق وجفتی ها
ای دل ای درنبردبا خفتی ها
ای دل ای رد حرف مفتی ها
ای دل ای جایگاه پروانه
ای دل ای لاله زار ومیخانه
ای دل ای شعله های آگاهی
ای دل ای خانقاه ویرانه
ای دل ای سبز وسرخ ونارنجی
ای دل صورتی و تورنجی
ای دل آبی ای دل روشن
ای دل پاره پاره اسفنجی
ای دل ای سرزمین تاریخی
ای که باشی جهان مریخی
توبزرگی شبیه سیاره
ای دل ای دل گل سرخی
ای دل سوخته ای دل نالان
ای دل زخم خورده ازیاران
ای دل ناب ای دل ویژه
ای دل تازه گشته با باران
ای دل پرزعشق و وفا
ای دل پاک و پر زصفا
دیدی آخی چه نامرادی ها
خون شدی خون زجور وجفا
ای دل راهی طریقت عشق
ای دل ای همنشین صحبت عشق
ای دل سوز و آه و دعا
ای دل مانده در حقیقت عشق
ای دلی که شکسته ای بدجور
کی به زخم تو می زند کافور
ای دل منتظر به راه طبیب
می رسد کی پس این حبیب غیور
ای دل پاره پاره ی من
چیست آیا که راه چاره ی من
چه کسانی تورا چنین کردند
همه بودند جگر پاره ی من
ای دلی که خدا خدا کردی
سروجانت براو فدا کردی
چه شد آخر چه شد جواب او
این همه عاشقی چرا کردی
ای دلی که امیدها داری
ای دلی که همیشه بیداری
ای دل بینوای بی حاجت
تو نداری هنوز غمخواری
ای دل من دل ریاضت کش
ای دل غافل عنایت کُش
کی تو آخر به خویش می آیی
ای دل ای درسکوت ودر رنجش
من تو را شاد می خواهم
از غم آزاد می خواهم
دیگر اصلا نگو زغم هایت
دلی آباد و راد می خواهم
